Pietras84

Jeśli mrok do drzwi zapuka Pokryje świat czarnym płaszczem Zgasną światła wszystkie Słychać będzie ciszę Gdzieś w oddali pies zaszczeka Głos się echem poniesie Zaszumią kołysane wiatrem drzewa To samotny świat.

@Marek.zak1 warto się starać ale czasem kiedy jesteś na szczycie masz wtedy przyjaciół wielu,a kiedy upadasz zawijają się przyjaciele,bo nikt nie chce znać przegranego. Ci co chcą być przy tobie to będą pomimo wszystko,ci prawdziwi. Życie to nie tylko słońce i tęcza,to czasem ciemne i ponure miejsce.Potrafi zadać ciosy i mocno bije ale. Nie sztuka jest je przyjąć, sztuka i oddać, sztuką jest upaść po nich ,wstać i iść dalej bo tak się rodzą zwycięzcy.W życiu wiele przeszedłem i wiem że właśnie sztuką jest po prostu wstawać

Sięgam po obrazy, Wyciągam że starego pawlacza Odległe, wyblakłe,wciąż jednak żywe Dzieciństwo akwarelą namalowane Przez starego,wytrawnego malarza Stare obrazy, wciąż pachną farbą Malowane wczorajszą plamą Tak odległe, minione czasy Co zostają z nami, na zawsze

@MxMxM

Ciężko jest mi zrozumieć Po co to wszystko Ten cały zgiełk i trud Pośpiech i gniew Ciężko jest mi zrozumieć Gdzie tak pędzi świat Ludzkość kończy swój byt Ucieka przez dłonie szczęście Nie warto biec i tracić oddech Potykać się o kamień,zakopany Tylko do połowy, Padać twarzą w błoto jesienne Brudzić swe życie,podobnie Jak brudzi się stare spodnie W imię czego? Statusu i wysokiego ego Na szczyt się wspiąć Spoglądać na świat z wysoką Chodzić z piersią wypiętą By wielkim być. A kiedy słońce zajdzie Opadnie kurtyna Nie ma już bliskich Sam zostajesz Jan ten kamień zakopany Tylko do połowy

Odeszły już i nie wrócą Przeszłość,wspomnienia zostają Wszystko jest wyblakłe jak stara fota Pozostały tylko cienie z przeszłości Kiedy rękę wyciągnę by zerwać Jak owoc świeży z gałęzi Liść tylko zrywam stary Taki właśnie jesienny,złoty Liść Było już i się zdarzyło Cofnąć tego nie zdołam Tylko w głowie się wyświetlają Te stare piękne filmy

Kim wy jesteście ludzie? Władcy świata i teraźniejszości Rękoma budujecie i burzycie Uśmiechy innych Dajecie i zabieracie Nienawidzicie i kochacie Tak mało przecież Potrzeba nam by być... Obocować z kimś ... Kogo kocha się naprawdę Tak jak kocha się swoją pasję Skromnie i niewinnie Rękę podając w chwili zwiątpienia Kiedy słońce schodzi za horyzont I nie ma już nadziei... Trzeba być

Nie budzi ich oślepiające słońce Tylko noc po plecach klepie Nie daje natchnienia słońce Zmrok jest przyjacielem Trudy życia za dnia, rozterki Umysł pobudzony nocą Świtu blask, wstający dzień Ubrana Pani w czerń,kusi weną Zatem z przyjaźń z nią Bo zajęta jest w dzień Tylko spojrzeć i już wiadomo Długopis ich bronią a tarczą papier Jak rycerze nocni poeci Z łóżek wychodzą Za `broń`chwytają i piszą Tylko wtedy mogą walczyć Jednak z wrogiem nie walczą Lecz bój toczą z życiem W wersach i na kartkach Zapisują tajemnice `Rycerze nocy, słowa rycerze Dla siebie walczą nie dla kogoś Myśli spisują by nadzieję dać innym Godnym uwagi słowem i radą

@ais Fak literówka

Myśli tulą mnie jak szal Myśli biegają jak dziecko szczęśliwe Zabierają mnie w dal głęboką Podrywają, wznoszą wysoko Jak wiatr podrywa liść suchy Palą jak letnie słońce Deszczem zmywają resztkę otuchy Martwe, zimne jak sople wiszące Kolorami trosk me życie haftują Malują mrozem witraże szczęścia Po cienkim szkle kroplami spływają Nadziejemi swą muzykę grają