fle502

zanurzona we śnie. na zewnątrz burza. wyśnione pragnienia, ulatują z dymem, jak płomień świecy zgaszonej zbyt wcześnie. tożsamość ognia zatracona w niepamięci kształtu. ciepło topionego wosku, nieestetyczna masa rozgrzanych form. zamknięte oczy. i westchnienie unicestwiające utracone już światło.

po co? nie wiem też znikam ja jak cień przytłoczony szarym dniem jeszcze drapię chłodny bruk proszę daj mi trochę żywych snów zabierz mnie nad rzekę albo staw daj mi jeszcze czas zanim zniknę i rozpłynę się gdy Ty wciąż patrzysz w dal

różowa róża zaróżowiona w skutek różnych rozmaitości jakich doświadczyła w różnorakich aktywnościach opartych na różnicach anatomicznych zrównoważonych zróżnicowanymi upodobaniami zrozumiała zwięzłość informacji zawartej w jej braku