Rymnięty

W ciemnych chmurach Polska cała Choć niedawno tak jaśniała. W czarnych barwach naznaczona. Już nie jest biało-czerwona Chociaż kiedyś pięknie było Szaleństwo kraj poróżniło. Teraz już wystarczy chwila Żeby wyzwać od debila. Ten czerwony, tamten biały Poróżniony kraj jest cały. Po co mówić - nikt nie słucha. Cała Polska nagle głucha. Wódz z ekranu słowo powie Obywatel ma je w głowie. Za nim podążą zastępy Najlepszy słuchacz jest tępy. Własna myśl to zła nowina. Niech zdycha podła gadzina. Nową myśl się wnet zasadzi, Która władzy nie zawadzi. Fakty wszystkie się wyłączy. Tylko jad niechaj się sączy. A pieniądze gwarantuje, Bo podatnik się katuje. Tam gdzie mądrzy nie przetrwają Kogo ludzie posłuchają? W kraju pełnym nienawiści Ci co plują tylko czyści. Stanie się tak jak miało być Każdemu powiedzą jak żyć. Będzie piękna Polska cała. Taka, jaką władza chciała.

Bardziej chodziło mi żeby to był wiersz o nerwach, a ość była tylko przyczyną i pomysłem do napisania tego. To są faktycznie moje początki, więc widzę że jeszcze dużo pracy przede mną :)

Wpadła mi do zupy ość. Aż zakląłem - nosz psia kość! Zupy przez to mam już dość... Bo nerwowy ze mnie gość. Przecież zupa nie jest z ryby! Sam kroiłem do niej grzyby. Skąd ta ość się w zupie wzięła? Co za siła ją tam pchnęła? Ledwie danie jeść zacząłem, Już jej mało nie połknąłem. I tak sobie tam pływała, Resztek rybnych ta zakała. By ją wzięła ta cholera! Trzeba zacząć znów od zera! Czasu nie mam - co tu mówić Może sobie coś zamówić? Ale wtedy za wygraną dam... Chociaż w domu siedzę sam, Nikt porażki nie zobaczy Lecz sumienie nie wybaczy… Żal mej pracy zmarnowanej, Oczy zawiesiłem na niej, I już mam wszystkiego dość Tak to właśnie działa złość