Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tomasz Mauser

Użytkownicy
  • Postów

    10
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez Tomasz Mauser

  1. Być znów pośród drzew spokojnych Częstujac rzeki swą ciszą Z dala od zgiełku świata Przegonić najgorsze Nie krzyżowac się z bijącymi myślami Zagrać harmonię spokoju Usiąść na prastarym pniu Nie krwawić żalem Otulić się szalem pejzaży Tam gdzie ptaki goszczą zmęczone dusze Gdzie las woła echem starych pieśni Tylko na chwilę i wieczność
  2. @Marcin Szymański Dziękuję za wskazówkę.
  3. @Marcin Szymański Witam Dziękuję.Jestem ciekawy jakie poprawki powinny być naniesione? Poproszę o radę:) Jestem totalnym amatorem. Pozdrawiam
  4. Jestem przeciwstawnym jasnośći Rodzicielem innych wymiarów Wędrowcem roznoszącym ostatnie tchnienia Decydującą chwilą ulatującego oddechu Twą posługą w kresie Ja to wszystko i wszystkie niewiadome Na popiół i proch Pójdziesz ze mną zostawiając bogactwa W objęciach chłodu objęty Przywdziany w płaszcz ciemności W głębinach nicości utoniemy Na końcu twojej kamienistej drogi Czekam niecerpliwie
  5. Bez ciepłych słów Bez długich zdań Z sobą,lecz oddzieleni Tulący poduszki nasiąknięte samotnością Ogniska uczuć zgasły na wieczność W meandrach zamknięci, budujący barykady Czas pożegnał namietność i zachwyt a pustka zapukała do drzwi Malowana na paletach szarość dni Metronomyczna powtarzalność Radość zakopana na zapomnianej pustyni Zgubiliśmy się nawet siebie nie szukając Koniec gry
  6. W ciemności schowaj swój strach niewinne dziecko upadającej cywilizacji Łoże jest dzis nie posłane słowa spadają w głębię zapomnienia Ostatnią kromką chleba nakarmione wyrzuty Wiatr przywołał gniew i smutek Napisz na murze czerwoną kredą że dni uciekają błądzicielu Na popękanych lustrach deformacja duszy Tu trwasz i wciąż karuzela życia toczy się Gorzkie piosenki są słodsze
  7. @Waldemar_Talar_Talar Rozumiem i dziękuję.Również pozdrawiam.
  8. @Gosława Bardzo się cieszę:)Dziękuję
  9. Być znów pośród drzew spokojnych. Częstując rzeki ciszą. Z dala od zgiełku świata. Przegonić najgorsze. Nie krzyżowac się z bijącymi myślami. Zagrać harmonie spokoju. Usiąść na prastarym pniu. Nie krwawić żalem. Otulić sie szalem pejzarzy. Gdzieś gdzie ptaki chcą gościć. Gdzieś gdzie las woła echem starych sloi. Tylko na chwilę i wieczność.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...