[Noc sierpniowa]

W nocy, gdy gwiazdy śpią za kotarą
Czerni i blasku, bieli księżyca
Gdzieś na polanie leżysz wpatrzony
W moją osobę, przy dźwięku cykad

Skórę masz w jasnym kolorze różu
Jakby cię Monet pędzlem malował
Oczy błękitne, lekko zmrużone
Gdy szepczesz cicho gorące słowa

Uśmiech nie schodzi mi z ust czerwonych
Podnoszę z trawy mokrej od rosy
Liliową różę, którą zerwałeś
I wplatam w swoje miedziane włosy

Tak mogę leżeć i przez noc całą
Tulona szeptem, spokojną ciszą
Odkąd przy tobie jestem, kochanie
Bo mnie twe oczy do snu kołyszą
 

[Przemocy naszej powszedniej]

Dałeś mi kiedyś kwiaty pobladłe
Parę obrazów, drogich korali
Kilka wierszyków (specjalnie dla mnie)
Jeden mnie nawet szczerze rozbawił

Później już byłeś w gorszym humorze
Wtedy... Znajomi do ciebie przyszli
Tego wieczora dałeś w prezencie
Pamiątkę - sińce w kolorze wiśni

A gdy czekałam wczorajszą nocą
Z rozlanym winem, a może łzami
To mnie przestraszył twój widok nagły
I podarunek - wisior z perłami

"To raz ostatni kochanie, zrozum
Ja przecież będę kochał cię zawsze"
Objąłeś w talii, dałeś całusa
A ja co zrobię?
Pewnie wybaczę...

[Lubię w noc bezsenną]

Lubię w noc bezsenną płonąć i omdlewać

Tracić oddech w tańcu ust spragnionych ciszy

Drżącą dłonią błądzić po splątanych włosach

Szeptać jego imię, wiedząc że usłyszy

 

Lubię gdy mi pieści czerwienią rozmytą

Delikatne biodra śniegiem pobielane

Lubię patrzeć w oczy, jasne, rozmarzone

Ogarnięte całe w romantycznym szale

 

I gdy wyczerpaną trzyma mnie w ramionach

Rozchyloną wargą z żądzy oniemiałą

Muska każde miejsce bezwstydem okryte

(Mglistość mojej duszy i wilgotne ciało)

[Mężczyzna w sztuce]

Znam ja chłopaka, co żywą sztuką 

Oczy z bursztynu, pełne ogników 

Dłonie ma kruche, porcelanowe 

Stworzone sumą czułych dotyków 

 

Włosy ogniste, czarne jak heban 

W różowych ustach ukrywa uśmiech 

Dzierży w nich myśli i słowa słodkie 

Setki tysięcy gorących muśnięć 

 

Gryzę paznokcie na myśl o tobie 

Staram się, wzdycham, cierpię starannie

I chyba w końcu to zrozumiałam 

 

Że jesteś sztuką 

Ale nie dla mnie 

[Niech będę pochwalona]

Wziął mnie kiedyś na swą ścieżkę 

Droga przez płomienie wiodła 

Szarpnął włosy - odpust grzechów 

Chciałam zniknąć lecz... Nie mogłam 

 

Jego szorstki, brudny dotyk 

(Z każdą chwilą chciał go więcej) 

Wiązał myśli - pustka w głowie

Obezwładniał kruche ręce 

 

A po wszystkim, gdy już kończył 

"Nic nie było między nami" 

On - to diabeł w ludzkiej skórze

Co mnie ogniem piekła zranił 

 

[Jesień (Myśli o tobie)]

Zamarzłe wrzosy i chryzantemy
Puste i głuche parkowe drogi
Wiatr bije w szyby, strącając liście
Wije się, tańczy przymrozem srogim

 

Po szarym niebie i gęstej chmurze 
Płynący księżyc, srebrnym promieniem 
Oświeca czubki pobliskich sosen
A na kałużach - zostawia cienie 

 

Nadeszła jesień, myśli o Tobie

Gubią się w splocie długich korzeni 
Czy bardzo tęsknię? Może... Nie powiem 

 

Wiatr zrywa z ziemi ostatnie kwiaty 
Różę - skąpaną w ostrej czerwieni 
Tę, co mi dałeś przed dwoma laty 

[Maliny]

Kiedyś mnie brałeś na łąkę

Gdzie malin było tak pełno 

Trzymając się za swe ręce 

Podziwialiśmy ich piękno 

 

Czerwone od malin palce 

Skrzyły się w słońcu świetlistym

Ja uciekałam oczami 

Przed Twoim dotykiem krwistym 

 

Dzisiaj jest wszystko mi jedno 

Zjadłam już swoje maliny 

Wiem, że Ty swoje oddałeś 

Ustom - innej dziewczyny 

[Żałoba]

Gdybym umarła niepostrzeżenie 

To czy byś płakał za mną przez chwilę? 

Cmentarz odwiedzał choć raz do roku 

Kładł świeże kwiaty na mej mogile? 

 

 

Czy niósłbyś trumnę w czarnym kondukcie? 

Przy dźwiękach Requiem płakał w kaplicy? 

I w listopadzie się u mnie zjawiał 

Kupując przedtem kilka sztuk zniczy 

 

Me serce drżało, gdyś w oczy patrzył 

Przy Twoich ustach czas mi się dłużył

Dzisiaj na wszystko jest już za późno 

Twoja ślepota - kresem podróży 

 

[Romantyczność]

Kiedy Cię widzę, to tracę rozum 

Myśli przykryte są pewną żądzą 

Sunąc wargami po sennej skórze 

Dłonie po Twoich włosach mi błądzą 

 

Ty patrzysz na mnie - jakbym złudzeniem 

Stała się w nocy w Twoich ramionach 

Jakbym Ci była jeziorną nimfą 

Co trzyma ciągle kwiaty w swych dłoniach 

 

Jakbym Ci była poranną kawą 

Wciąż wypijaną każdego ranka 

I kiedyś patrząc w Twe piękne oczy 

Rozpłynę - stłukę jak filiżanka 

[Księżyc]

Lustro pytałam każdego ranka 
Czy umiem kogoś zachwycać 
"Nie jesteś piękna nawet w połowie 
Jak srebrna łuna księżyca" 

 

Tak mi mówiło, z tym samym zdaniem 
Trudno mi było w to wierzyć
Więc wyrzuciłam lustro niewdzięczne 
I zamieniłam się w księżyc

 

Do dziś swą łuną oświecam niebo
(Kto nie wie, niech dobrze patrzy) 
Może zobaczy moją osobę 
I me przyjaciółki - gwiazdy 

[Lato lub jesień]

Kiedyś o świcie wspólnym spacerem
Gdzieś na polanie, a może w lesie
Pośród błękitnych chmur i paproci
(To było lato lub wczesna jesień)

Skleciłeś bukiet z lilii i chabrów
Siadłeś na trawie, albo na drzewie
Chwilę patrzyłeś mi prosto w oczy
Co było później? Niestety nie wiem...

Teraz, gdy mija kolejne lato
I nie myślimy o sobie czule
Mamy przy sobie już inne dłonie
Tak jakby nas nie było (w ogóle)

[W kraju]

Obłoki białe jak ranne mleko 

Górskie łańcuchy pokryte śniegiem 

Mazurskie wody jak łzy przejrzyste 

Sklepy, muzea i miejska zieleń 

 

Taką Cię widzę lub chcę Cię widzieć 

Jakaś tęsknota myśl mi spowiewa 

Przysłania wiarę, zdrowy rozsądek 

Okala myśli jak liście drzewa 

 

Chciałabym znowu ujrzeć Cię w słońcu 

Leżeć beztrosko w promieniach tęczy 

Więc proszę Polsko, podnieś się z kolan 

(Trochę zbyt długo już chyba klęczysz) 

[Wojenka]

W czwartkowy wieczór 

(Lub rankiem w piątek) 

Czytam te listy 

Tak na pamiątkę 

 

Chociaż nie muszę 

Znam wszystkie słowa 

I trochę wierszy 

(Pisał je o nas) 

 

Bo kiedyś, dawno 

Oddałam serce 

Chłopcu - co poległ 

Na wojny męce