Łucja Haluch

Teraz i tu Nie wiedziałam, że to będzie jeszcze taka chwila co zamyka tęczę. Twoje oczy, usta, dreszcze, że z miłości tak zajęczę. Oszalałam, zapach bzu, przyszła chwila jak ze snu. Teraz i tu. Nie wierzyłam, że tak bardzo można zgubić w twoich oczach i zatracić, że tak będę nieostrożna, i za darmo, nic nie płacić. Niebo spadło z powały, bo pragnęłam, bo chciałam. Teraz i tu. Nie przeczułam, że napłyną chmury, i tak nagle zgaśnie nasze światło. Miłość skacze jak kangury i już teraz żyć nie łatwo. Świat nie jest kolorowy, smutek włożył okowy. Teraz i tu. Nie wierzyłam, że tak przecież bywa wpadnę w przepaść, będę nieszczęśliwa, bo ta miłość nagle krzywa, rozerwana jej cięciwa. Rozwarło piekło bramy. a umysł drży spętany. Teraz i tu. Nie myślałam, że się odnajdziemy i zakończy trudny spektakl niemy. Te powroty bardzo czułe, włożyliśmy ręce w stułę. Dwa serca i dwie dusze, na jednej są podusze. Teraz i tu.

@MIROSŁAW C. Wojenna sztuka zawsze ocieka złotem i krwią niewinnych...Nic się nie zmienia...Stereotyp...

A teraz majowa pora gdy pani nie ma ochoty jak przyjdzie wieczoru pora mąż do innej w zaloty Taki komentarz do Twego utworu nasuwa się z obserwacji życia...