SzaryCzłowiekiMorze

Syn nocy wyrusza na swoje łowy. Syn nocy odwiedzi nieświadome osoby. A ja znów nie śpię, choć ukojenia w nim szukać mam. Widziałem już lśniące pióra i róg. Pukał i pukał do mych wrót. Znów jednak nie znalazł w ciemności mnie. Jedynie syn jego, od lat w trwogę wprawia mnie. A gdy o nim myśle, ukojenia w Lete szukać chce.

Kiedy stąpam, kiedy stąpam po ziemi. Błądzę. Nie widać już dnia, mrok zamyka powieki. Mgła unosi się do nieba. Księżyca blask nie oświetla już ścieżki. Zgubiłem swoją drogę. Kiedy stąpam, kiedy stąpam po ziemi. Lgnę.Grzęzawiska otaczają mnie. Przykuwa niepokojący jęk szumu drzew, a trawy jakby chciały powiedzieć, donikąd idziesz.Kiedy stąpam, kiedy stąpam po ziemi. Ginę. Kroki stały się ciężkie. Zanurzam się. Gdzie, więc pomocy szukać mam? W sobie głośno tylko krzyczę, tageta, tageta!