Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tojuzwiersz

Użytkownicy
  • Postów

    10
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Odpowiedzi opublikowane przez tojuzwiersz

  1.  

    Szukając sposobu na wszelkie kłopoty

    Trzymając życie w swych sztywnych ramach

    Dostrzec nie mogą piękna głupoty

    Widząc wyłącznie swój własny dramat

    Co mają począć ci wszyscy mądrale

    Bez możliwości, która ich omija

    Stawiając wiedzę na piedestale

    Głupota dla wszystkich, a wciąż niczyja

     

     

     

     

     

    Instagram: @tojuzwiersz 

     

     

     

  2. Nie ma nadziei dla poetów
    Zamknięte we własnych ciałach
    Piękne dusze...ach piękne dusze
    Docenione dopiero po śmierci
    Za życia śmiech, czasem wzruszenie

     

    Dla poetów nie ma nadziei
    Wielcy odeszli, ostały się dzieła
    Nadal trwają w pamięci, w teorii
    Co po utworach, tomikach, słowach?
    Fragmenty rozkruszone na kawałki

     

    Nie ma nadziei dla poetów
    To cnota zbędna, blokująca
    Sztuka rodzi się bez nadziei
    Sztuka rodzi się w beznadziei
    Kto posiada nadzieję nie jest poetą
    Bo dla poetów nie ma nadziei

     

     

    Zapraszam do dyskusji i na instagram @tojuzwiersz  

  3. @Jacek_K mowa tutaj o konkretnych ludziach, pełnych pogardy dla życia i innych, uważających, że jutro może być tylko gorzej. Brak im radości, którą kiedyś posiadali, roztrwonili ją. To nie teza, ale pogląd ludzi, którzy nie potrafią cieszyć się z życia. Czas przestać się doszukiwać sensu tam gdzie go nie ma. Pozdrawiam :)))

  4. Powiadają nie należy końca dnia wyczekiwać
    Na lepsze jutro szans nie przewidują
    I tak trwają
    Celebrując szczęście, którego niewiele dostali od losu
    Chociaż czemu los winien?
    Zesłał ludzi, co radość roztrwonili
    Zamiast przekazać ją potrzebującym
    Minuta warta pięć groszy
    Godzina zaś jeden uśmiech
    A ile warty człowiek, który cały ten czas trzyma tylko dla siebie?

     

     

    Zapraszam do dyskusji i na instagram @tojuzwiersz  

  5. Wśród spojrzeń pełnych zachwytu
    Wśród mocnych uścisków dłoni
    Wśród nagród, przesady, dobrobytu
    Wśród kropel potu na mej skroni
    Wśród braw, uśmiechów fałszywych
    I podziwu, którego niejeden szuka
    Tam właśnie umarła gdzieś skromność
    Tam właśnie umarła gdzieś sztuka

     

    Zapraszam do dyskusji i na instagram @tojuzwiersz 
     


  6. Zapraszam do dyskusji i na instagram @tojuzwiersz  

     

     

    Spotkali się kiedyś jeden z drugim
    Obydwaj dumni i chłodni z zasady
    Obydwaj przesiąknięci męskością myloną z męskim szowinzmem
    Żaden żonaty, nie bez powodu z resztą
    Z resztą pieniędzy od matki jeden
    Od ojca drugi, a rodziców mieli różnych
    A jeden lepszy od drugiego

     

     

×
×
  • Dodaj nową pozycję...