AK.

Skupiona jesteś na sobie. Smutek na czerwonym dywanie, zawleczki strzelają znów. Ja wpatrzony w dal tylko. Od roku myślę o kimś innym, usłyszałem. A nie chciałem.

Zimno. I dobrze, bo ludzie marzną. Szybko. I dobrze, bo coś ucieka. Chwila. I po co? Bo zapomniałem. AK.

Patrzę na zegar - czas się zatrzymał. Dni przelatują, jak piasek przez palce. Myślą podążam za wiatru szeptem, co pcha mnie ku wyspie zapomnienia. Tam swe czoło opalam marzeniem, że kiedy wstanę - oczy otworzę; odwrócę klepsydrę i więcej zobaczę. Dni nie wracają, jak dobry kochanek. Patrzę na zegar - czasu już nie ma. AK.

@Młoda Dziękuję za cenne rady. Pozdrawiam!

To przepaść śmiertelna cisza głęboka chcę głosu chcę krzyków wyjścia z ciemności powrotu na dach Nie(ch) rzuci ktoś linę rękę swą poda się topię się dławię początek końca wędrówka na dno Tu straszne dziwadła istoty dzikie szept cichy zła łuna zgliszcza osady a może to raj AK.

Biedny Mikołaj, bo zimno na dworze, niech mu zwyczajnie ktoś dopomoże. Wiele prezentów na plecach nosi, stary kręgosłup ledwo to znosi. Mikołaj - emeryt na wakacje leci, zostawi z płaczem wszystkie grzeczne dzieci! Miłego wieczoru, AK.

Latam jak motyl bezwładnie, lecz pięknie tam, gdzie wiatr zawieje. Myślę jak ptak niebieski, szukający ciągle drogi do szczęścia. Błądzę jak kret, nieświadomie żyjący w ciemnościach podziemnych korytarzy. Marzę jak Ikar, beztrosko o rzeczach niemożliwych. Staję się sarną płochliwą, uwikłaną w sidła kłusownika. Umieram jak każdy, myśląc o tym, co czeka mnie za chwilę. AK.

Jak samotna latarnia świecisz,dając głupcom tylko nadzieję.Udając magiczną moc,szyjesz maski nićmi z wiary.Noszą je wszyscy nieświadomi--szczęśliwi obok gnijącego świata. AK.