Edgar Allan Przed

Ulewa Spojrzałem dziś rano w zachmurzone niebo. Widzę jak zza chmur wychyla się czoło. I myślę: Taka ulewa? Gość ma nas dość chyba. Ale nie, bo leje nam deszczem śmiejąc się wesoło. Boki aż zrywa, z mokrych ma radochę. Kto by pomyślał, że ludzkość go bawi, skoro co półwiecze zrzuca plagi trochę i tylko dziesięć procent wybrańców chce zbawić? Ale po chwili widzę kawał słońca. A jego czerep już tak się nie szczerzy, tylko z powagą mówi: chcę was mieć bez końca. Bez was nie ma i mnie. Bo kto będzie wierzył?

Ja, Polska Rozdziobią mnie kruki i wrony i polityków kordony, dżendery, lesbijki i geje, kościelni kaznodzieje i antyszczepionkowcy, gangsterzy i bezwatowcy, nauczyciele, lekarze, górnicy, policja, handlarze... Nikogo już nie zatrzymam. Nadciąga zima.

Niech stanie się miłość bez kryterium dochodu, bez wniosków do trzydziestego, bez kolejności zgłoszeń, na każde dziecko.

Kochałem Cię jak 500 plus - Szlugi, alkohol i miłość. Lecz kiedy koszt tych dwóch pierwszych wzrósł, Coś się zmieniło...