[O wdowie]

Pewna wdowa w cmentarnej zadumie

marzyła o harcach z własnym mężuniem.

Choć on już w mogile,

pogrzeszyć jest mile,

choćby tylko w samiuśkim rozumie.

[Lepka nić]

Lepka nić guzonia pajęczarza

oplotła pejzaż zrudziałych łąk.

Na bukowym, marnym liściu

zawisł chwilę, pytając czy to już

ostatni promień na odwłok się kładzie.                            

 

Wczesnym rankiem czas mu wyjść

w cieniu czarnych kopców,

gdzie kret przemyka chyłkiem,

by poczuć jak ziemia drży w rytm kryształków szadzi

na gałązkach wrzosu,

muskając ich biel i purpurę o świcie.

 

Dokąd idziesz wędrowcze? Co widzisz w oddali?

 

Czarne smugi ptaków na szachownicy nieboskłonu,

do końca niepewne czy to czas odlotu,

sprawdzają, czy azymut od wiosny się nie zmienił,

czy wędrowiec drogi nie zgubi.

Czy zimę kolejną przetrwa.

 

Śnieżnobiały kokon zimy, co przyszła za wcześnie,

otuli czerń gawronich piór i mróz na szybach

wyrzeźbi blizny na nowy rok,

co świerkom każą w białych czapach stać

w ciszy skrzącego się poranka,

wysoko na turni.

["spoko"]

@bronmus45 Jak to jest, że ci nieudolni mają zwykle lepiej? Ciekawe co na to kwoka? :)

[Skuteczna terapia]

O właśnie tak. Bardzo zgrabnie i zabawnie :)

[Felek w Wilkowyjach]

Zgrabnie. Zbyje jak najbardziej :)