Kuba20

za oknem parno od kruczego pierza przemoknięty horyzont rozmył się akwarelą tylko lampy uliczne i śnieg na dachach dzielą nokturn na pół w pokoju tli się antracytem my oblani tą smolistą nocą próbujemy zastygnąć we śnie przyglądam się twoim rzęsom jak sen wije z nich gniazdo w popłochu skrywając się pod powiekami nie śpię, czuwam czekam aż noc przysłoni między nami granicę