[nie mamy pustych miejsc]

 

w tle gra jakiś coldplay lubię dym a ty przecież wiesz
że czasem muszę do niego uciec. robimy zdjęcia starym zenitem
przypadkowy kadr uśmiech migawka - ulotny wyrok chwili
po prostu lubię mieć coś stałego czego nikt mi nie zabierze
nawet kiedy zniknie - jak horyzont

 

jest juz późno - mówisz a ja wiem ze to dopiero początek
zbieraliśmy jagody mamy fioletowe języki i palce
na zewnątrz noc ciągnie pasma mgły jak sieci pajęczyn
które miałaś we włosach. ściągasz ubranie
nie wstydzisz się moich rak - często tylko je miałaś na sobie

 

 

 

[extazy]

@Maciej Stepniak Dzięki poprawiłem tę frazę :) 

[disconnect]

@Maciej Stepniak 

to jest pierwszy wiersz po kilkuletniej (7-8 lat) przerwie - ale coś czuję, że może zacznę coś pisać. Dziękuję za polecenie poemax! :) 

[disconnect]

@Maciej Stepniak Ciekawa zmiana, ja jednak bardziej jestem przy swojej wersji - nie wiem tylko czy z sentymentu, czy po prostu moja wersja mi lepiej leży. Jednakże dziękuję za zainteresowanie - jeszcze kilka lat temu było więcej miejsc, gdzie można było się dzielić tekstami. Teraz szukam takiego miejsca :) 

[disconnect]

@Maciej Stepniak ten wiersz ma ponad 10 lat - ale pokaż ;) 

[disconnect]

I.


nie nauczyliśmy się kochać ludzi
bo za wolno odchodzą dziadek w parku
ławka i dym

pusto jak w ptasiej kości: były dzieci
teraz są huśtawki – puste piaskownice – puste
ekrany o dziwo - pełne odbiorców
napięcia:

śmierć na dvd w photoshopie zrobię niebo
lepszego nie zobaczysz

nigdzie więcej


II.


ziemniaki ledwo przechodzą przez gardło 

dziadek w parku z przyzwyczajenia
ławka i kieliszek

pusto jak w domu: dorośli w toku
nadgodzin myślami między rakiem płuc
a wypaleniem - kolejnego papierosa
dla żartu:

dziś cię rozmażę dostaniesz biodro
z katalogu ryb

syrena w ruchu elektronów 


III.


im bardziej był tym bardziej go 
teraz nie ma dziadek w piachu – ławka
odosobniona

pusto w parku - choć staruszkowie są
ale o nich przecież się nie mówi
po prostu - odchodzą
bez słowa:

cmentarz wypełniony jak pks 
do lichenia

w google map 

 

 

 

[extazy]

 

ale tak pogubiony jestem
jak nie wiem
drogę wskazują mi twoje palce
albo moje
nie ma tam obcych palców
obcych światów
obcych

 

ale tak pogubiony jestem
choć znam każdy twój centymetr
to poznawać chcę go
jeszcze

 

w pełni skupiając zmysły
do widzenia
do usłyszenia

 

 

do końca