aga kowalska

Aby nie zapomnieć,bo nie chcę aby przetrwać, bo tego pragnę aby myśl zająć czymś miłym, przejdę spacerkiem po latach przeszłych. Zapukam do drzwi szczelnie zamkniętych, w niepamięć zajrzę wzrokiem czułym. Zmysły rozbujam i pozwolę działać fantazji. Lata dzieciństwa radosne,klęski, odkrycia, miłosne wzloty i upadki. Niemozność spełnienia,zdobycia,wytrwania. Czas minął okazji.

Miłość bywa błękitna jak wstęga opasająca czule i delikatnie długa błyszcząca rzeka bez końca głęboka. Czerwieni się czasem purpurą rozkwita ognista i dzika lawą spływa zostawia popioły. Zielenią zaskoczy wiosenną i świeżą kruchością przelotną zadziwi czasami i podda się zniknie za nami. Bieli się bielą śnieżną i trwałą z lodu powstałą nie zniszczą jej wiatry chłody burze i upały lśni z daleka czysta i wieczna. Konieczna.