little_worrior

Zatroskany oddechem Bierzesz łyk smacznej kawy Nie doceniając jej smaku Bo już złościsz się na słońce, że nie wyszło. A w codziennej gonitwie Biegnie koło ciebie małe szczęście Potykając się o swoje smutki - to niezłomna radość, Która podąża za tobą niezależnie Od pogody i mrówek Łapię cię za palec I troska odchodzi Smakujesz kawy I parzysz się.

Świadomie użalasz się nad sobą Oczekując współczucia Krążysz wokół codzienności Ta codzienność jest Odzwierciedleniem twojej przyszłości Odbiciem teraźniejszości, A fatamorganą tego, co było A nie wróci.