[Starość]

@Nata_Kruk Dziękuję za uwagi. Pisząc "w konarów jęku skrzypiących", to jak "w jęku skrzypiących konarów", zaś pamięć z wiekiem staje się drewniana, taka zastygła stwardniale. Spodobało mi się to słowo. Pozdrawiam

[Starość]

Znikam

w konarów jęku skrzypiących

Przemijam

w uścisku dłoni przywiędłym

Przepadam

w pamięci zastygle stwardniałej

Oziębłej mumii sztywnością straszę

z oddali ciągnące słowo ostatnie

Nadejdzie.

[Obrazek z bramą w tle]

Cisza.

Pogasły światła okien.

Ciemność rozbiegła się po polach.

Wśród drzew, wiatr na gałązkach bezlistnych

wygrywa smętną pieśń.

Trawy od chłodu posztywnialy i zbladły

otulone szronistym futerkiem.

 

Tuż przy bramie

dwie ogrodowe lampy wpatrzone w siebie

nie mogą wyjść z podziwu.

Takie dwie, a jak jedna.

Szare, niewysokie, zwyczajne, jak tysiące innych.

Pomiędzy lampami, niczym przepaść, kamienista droga.

Trzy metry tęsknoty.

Trzy metry niespełnienia i rozczarowania.

Światło muska wzajemnie lampie ciała,

ich blask spleciony w miłosnym uniesieniu

rozświetla ślepemu kretowi pole pracy.

 

Jasność niczym magiczne ogniki

poprowadzi senną zjawę

wprost pod Jego powieki.

To jedyne miejsce,

gdzie kochankowie mogą paść sobie w ramiona.

Wraz ze świtem zgasną światła.

Ale nadzieja nigdy w nich nie zgaśnie.

Wieczorem znów rozbłysną marzeniami.

Namiętny taniec świateł zda się szeptać

kochaj mnie mój luby.

[Grzeszna miłość]

Wolno opadające płatki zimowych róż
tańczą z pożółkłością przydrożnej lampy
Sennie mrugają budząc zmysły
w nadziei marzeń spełnienia

Połóż głowę na mej piersi
Otocz ciepłym oddechem

Moja dłoń we włosy zanurzona
dziś nie oparciem, a kamieniem
co w otchłań ciągnie niebytu
jabłko kuszące ofiarując

Chwyć mnie za rękę
i razem skoczmy w ciemność
splątani w miłosnym uniesieniu

[Obrazek z Aniołem]

16 godzin temu, WarszawiAnka napisał:

Wiersz całkowicie zaskakuje czytelnika zwiedzionego tytułem. Nie spodziewa się Anioła  z mieczem ognistym i apokaliptycznej grozy.

Tekst, mimo że krótki, ma dużą siłę przekazu.

Mała uwaga: zmieniłabym "wypiętą pierś" na coś innego, bo przecież to oznaka zadowolenia, dumy...

Pozdrawiam

 

P.S. Przyszły mi na myśl obrazy Beksińskiego...

To potępieni, czekają na nieuchronne. Piersi wypięte w oczekiwaniu na pazur. 

Dziękuję za zainteresowanie.

[Zmruż oczy]

Szum wiatru za oknem
nie wiatru jest szumem
To nocne marzenia tłoczą się
i przepychają
by w poduszkowym raju uwić sobie miejsce
przy Twoim uszku szepcik rozpostrzeć
i spór wiodą nierozstrzygalny
o przywilej pierwszeństwa
Swoją historię w głowie układa
z uśmiechem szelmowskim
i mości się niezgrabnie
nocny gawędziarz, malarz ciemności
Zmruż oczy
Daj ponieść się w światy nierealne
poplątane jak ludzkie losy

Śnij

[Obrazek z Aniołem]

Otwarło się skłębione niebo

Czerwień zachodzącego Słońca

niczym bramy piekieł

z trzaskiem rzucasz na ziemię

Białe skrzydła rozpostarte po horyzont

wygięty grzbiet

jak baldachim nad miastem dźwigają

Ludzkie wraki, klęski posągi,

czekając stoją w milczeniu,

z wypiętą piersią ku niebu

Na złoty pazur, jak paciorki różańca

Nawlekasz serca potępionych

Oszczędź