[utwór o skrzyniach, chyba z drewna, ale bez tytułu]

gdybyś otworzyła skrzynię
i zajrzała do niej
nie wiem, co byś zobaczyła
chcesz otworzyć? bardzo proszę;

 

coś za mało, coś niewinnie
coś zbyt wiele, coś zbyt przykre
coś pięknego, coś brzydota
złote śmieci, w śmieciach złoto

 

różne barwy, czerwień, róż
ciepłe bardzo, choć też chłód
błękit, czerń, jakaś historia
wszystko, co właściciel spotkał

 

może znajdziesz coś dla siebie?
albo znajdziesz drugą skrzynię
jakąś lepszą, sam już nie wiem
tych skrzyni jest w końcu tyle

 

są tu pewnie rzeczy dobre
chociaż jakie - tego nie wiem
musisz zatem sama spojrzeć
by się czegoś oń dowiedzieć

 

mogą być w niej rzeczy złe
czym nie warto się przejmować
jedno życie - to już wiesz
minus to tylko składowa

 

lecz pamiętaj, nie przerywaj
sprawdzaj jej zawartość całą
gdyż choć wierzchem złotem pływa
może być wciąż warta mało

 

jacuś

 

Jakieś porady? Byłbym wdzięczny

Bo chciałbym być w wierszach lepszy :P

[wiersz z pociągu... o pociągu]

Jak było kiedyś? Nawet mnie nie pytaj.

Z muzyki pociągu ostała się drezyna,

W głębi oranżatej - Jejże ulubionej,

Jako Koniec Świata - "włóczmy się jeszcze trochę"

 

Ale nie. Słowa spotykają ścianę,

Zamykającą przesmyk, w swej szkarłatnej barwie.

Choć widzę odbicie, nie mogę dosięgnąć,

Choć czuję wciąż przy mnie - Zapanowała ciemność.

 

Przenikliwy chłod, kalający światłość.

Ta się nie ostała, upadł już każdy bastion.

Choćby car Francji posłał swoje wojska,

W głąb pustki by poszły, nie mogłyby tu zostać.

 

Chęć przetrwania już odeszła z tych ziem,

Jednak ludzie zostali - Wciąż panuje tu zgiełk!
Muzyka zniknęła w toksycznym piekle.

Módl się więc, mój synu, by pominęło Ciebie.

 

jacuś

[Lasek]

Ref

[Lasek]

Gdy poranne mgły wiatr rześki rozwieje, 

Ujrzysz pełnię lasu, a raczej ciemne szczątki, 

Choć piękny zapach chwilę temu jeszcze 

Można było poczuć, to już koniec beztroski.

Małe ognisko rozproszyło ogień, 

Ty zauważyłeś, a nie czuć było trwogę, 

Nieprzenikniona ciemność las spowiła, 

A teraz? Dogasa; to tylko Twoja wina. 

 

 

[...]

@Tom Tom Dziękuję, postaram się je zastosować. 

[...]

5 godzin temu, Alicja_Wysocka napisał:

Zaznaczyłam wersy, w których jest po dwanaście sylab.

W ostatnim znów, znowu, powtórzenie za blisko siebie.

Takie skrócone formy zaimków me, twe nazywają się potocznie meczeniem i tweczeniem i są raczej mało eleganckie.

Przecież nie mówisz

- widziałaś mą koszulę?

- jest tam twe buty.

Po co silenie się na aż taką sztuczność i nadęcie, to raczej zdradza nieporadność, a nie sprawność językową.

No ale to Twój wiersz

 

Zatem na co mógłbym zmienić te formy, żeby zachować liczbę sylab? "Moja", "moje" niestety nie wpasowuje się w te ramy. Z góry dziękuję za porady.

[...]

Dziękuję bardzo. Lubię taki wyniosły, wręcz staromodny styl w wierszach, szczerze mówiąc. Jeśli chodzi o formy "me", "ma", starałem się utrzymać trzynaście sylab i unikać powtórzeń. Ale dziękuję za porady. Pozdrawiam :)

[...]

Przyjaciel mi mówi, że wiele kobiet wkoło
Cóż ma począć ślepiec, co nie widzi nikogo?
Nieważne co zrobię, czego mógłbym spróbować
Nie ma tu nikogo, jest tylko ma królowa

 

Przynoszę Ci z darem serce me, moja droga
Przyjmij je, Cię proszę, nie pokocham od nowa
Nikogo, prócz Ciebie, serca martwego damo
Będę wznosił modły, by nam się spotkać dano

 

W czerń siebie oblekłem, też miłość swą zciernioną
Ku Tobie kieruję pieśń smutku i żałoby
I, choć w mych uczuciach, widać tylko samotność
Nigdy nie zapomnę Twych aksamitnych dłoni

 

I choć od środka trawionem przez tęsknotę
Udam się przed siebie, oblany krwią i potem
Tylko dzięki temu, że Ci to obiecałem
Spojrzę znów przed siebie i prosto znowu stanę

 

Może macie jakieś porady odnośnie tego wiersza, co zmienić, co dodać i, co równie ważne, jak go nazwać? Pozdrawiam. :)

[Poprawność]

6 minut temu, wjola napisał:

może jednak 

gdy niektórym brak chleba

:)

O, na to bym nie wpadł, dziękuję bardzo :)

[Poprawność]

3 minuty temu, wjola napisał:

może

gdy nie każdemu starcza chleba

Staram się utrzymać liczbę sylab 8-7 i nie chciałem bardzo wychodzić poza te ramy

Dziękuję bardzo za opinię :D

[Poprawność]

Na twarzach miłości maska
A mają skały w sercach
Ustanawiają te prawa
Nie będą ich przestrzegać
Ataku szału dostaną
Kiedy wytkniesz takim błąd

A jak zwiesz ich baranami
"Niepoprawne!" Krzyknie zło
Zatem gdzie jest prawowierność
Kiedy jej u nas nie ma
Zatem gdzie jest człowieczeństwo
Gdy niektórym brak chleba
Poprawności przyszła fala

Musimy ją okiełznać

Inaczej będzie zalana

Podstawa społeczeństwa

 

Tak lepiej? Wybaczcie, że tak późno, ale musiałem załatwić kilka ważnych sprawunków. 

[Poprawność]

Dziękuję za wszystkie wskazówki, postaram się jutro poprawić te wytknięte przez was błędy. Pozdrawiam :)

[Poprawność]

31 minut temu, Marcin Krzysica napisał:

przy utworze masz taka flage jak na nia najedzie pokaze sie zglos  i otworzy okno edycji tam wpisz ze chcesz zeby twoj utwor przeniesiono do warsztatu jak juz sie tam znajdzie pocwiczymy na nim skalpelem :D

 

Taka rada na poczatek wrzucaj do warsztatu a potem przenos (zglaszaj ) ze jest juz gotowy czasem dobrze jest jak sobie tam utwor powisi czasem samemu wpadniemy na genialny pomysl przerobki czasem ktos wytknie bledy itp.

 

PozdrawiaM

Wszystko zrobione. Zatem, jakies porady? :D

[Poprawność]

14 minut temu, Andrzej_Wojnowski napisał:

 

Mamy przecież rozum i wolną wolę - czy mi się tylko wydaje?

 

Są wybory - wybieramy

jak przegramy narzekamy

krzycząc - nasza lepsza racja

i to właśnie demokracja

 

Pozdrawiam

 

 

Wolną wolę może i mamy, ale wolność słowa? Gdyby była wolność słowa, nie byłoby pojęcia "mowa nienawiści" stosowanego w każdym momencie, gdy tylko powiemy coś, co nie podoba się władzom unijnym lub imigrantom. 

3 minuty temu, Sylwester_Lasota napisał:

Tutaj masz błąd :). Może to jedynie literówka, ale w zestawieniu z treścią wygląda zabawnie :).

Ptzekaz rozumiem i może mawet się zgadzam, ale technicznie, niestety, nie do zaakceptowania. Warsztat się kłania :).

Pozdrawiam serdecznie :).

 

1 godzinę temu, Marcin Krzysica napisał:

Chyba zalezy od czlowieka niektorzy mowia to co mysla inni pod publike, ktorym latwiej w zyciu to trundo orzec. 

Co do technicznej czesci wiersza to moglbys ciut sie postarac z rymami. 

 

A w sercach kamienie są
Stanowią tu naszym prawem

 

to do przepracowania bo zwiazek logiczny kuleje 

 

Pozdrawiam

Prosiłbym o jakieś porady, w sumie od niedawna się zajmuję wierszami :D

Also, prosiłbym o przeniesienie do wierszy w trakcie tworzenia. 

[Poprawność]

Przywdziali miłości maskę
A w sercach kamienie są
Stanowią tu naszym prawem
Wciąż nie przestrzegając go
Ataku gniewu dostaje
Gdy wytkniesz takiemu błąd
A gdy nazwiesz go baranem
"Niepoprawne!" Krzyknie on,
Zatem jaki sens ma prawo
Kiedy niezawsze działa
Zatem jaki sens ma człowiek
Gdy brat jest wyżej brata
Poprawności przyszła fala
Musimy ją okiełznać
Inaczej będzie zalana
Podstawa społeczeństwa

[Ona]

5 minut temu, Alicja_Wysocka napisał:

Tutaj masz 13 sylab, a jest pierwszy wers, poniżej 12 brak systematyczności.

Poczytaj o średniówce. W poezji rymowanej, w wersach ponad ośmiozgłoskowych obowiązuje średniówka.

Rozumiem, zobaczę. Dziękuję za porady. Pozdrawiam :) 

[Ona]

26 minut temu, Alicja_Wysocka napisał:

Proponowałabym, gdy ciebie posłucham.

Wtrącenie gwarowe, jakoś nie stroi (moje zdanie)

Nie trzymasz średniówki i masz różnicę w ilości sylab, co powoduje, że tekst się załamuje.

Doradzam także pozbycie się, choćby częściowo zaimka Ty.

Pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli chodzi o sylaby, to staram się różnicować. Przy pierwszej zwrotce pierwsza i ostatnia ma po 11 sylab, a w środku 13. Starałem się otrzymać efekt podobny do Norwida. 

[Ona]

14 minut temu, wjola napisał:

może - kiedy cię posłucham

 

bardzo ciekawy wiersz :)

Dziękuję ładnie :D

[Ona]

Od niedawna klecę wiersze. Byłbym zatem wdzięczny za ewentualne porady i wskazówki. Pozdrawiam :)

 

Pierwsza moja miłość, w czerni skąpana,
Jej imię niesie rozpacz, ach, ta piękna dama,
Poznana w samotności, była jak ja, sama,
Dolores! Zawsze w złym momencie wracasz!

Nieważne, co bym zrobił, czego bym spróbował,
Ty mnie nie zostawisz. Nigdy! Przenigdy!
Choćbym i najpiękniejszą nawet ucałował,
Ty nie odejdziesz, jak te złe Ifryty.

Ty mnie swą chłodną, aksamitną dłonią,
Bez ustanku na brzeg drugi pragniesz zwołać,
I choć porażki przyjmujesz z pokorą,
Już za chwilę zaczniesz wołać mnie tam od nowa.

A gdy nadejdzie moment, kaj Ciebie posłucham,
Ty maskę zdejmiesz, śmiać się zaczniesz znów tak,
Ja się będę topić w rzece cierpienia,
Ty wystawisz język. Język serpenta.

[Od pyska]

Świetny wiersz, o ile jestem młody i pojęcia o życiu nie mam, to sprawia wrażenie prawdziwego.