Angesq

Po co te łzy? Nadzieja, patrzenie na to co Pragniemy jak przez szybę Dotkniemy ją i możemy poczuć tylko ciepło które nas otacza przybijające się serce niczym przez 1000000 spadających liści Może ktoś by miał światełko A jak w ciemnym tunelu serce jest tak jasno z uczucia ciągną do niego jak ćmy do światła.

Płatek za płatkiem, godzina za godziną. Jak czas płynący , jak jacht nieustannie żeglujący. Niczym łzy kapiące z policzków, jak róża stojąca samotnie na stole. Gdy róża zwiędnie, czar pryśnie. I wszystko wróci do normalności, a rzeczywistość stanie się szara jak serce. Słońce wychodzące zza chmur. Przypomnienie sobie ze jednak mamy po co żyć, żeby przeżyć miliony wschodów słońca.

Dziękuję za komentarze doceniam każdą opinie

Miłość to nienawiść. Przeradzająca się, każdego dnia bardziej, A gdy to spotkasz strach i nienawiść zblednie przy blasku uśmiechu i radość, która pojawia się na widok choćby cienia. Lecz kiedy przyjdzie burza, wrony i kruki uciekną z pól. Księżyc zginie pod tysiącem chmur. Odczuci nienawiści i włączenie rozumu nadejdzie, lecz wystarczy jedno słowo żeby cały bałagan się poukładał i następna strona książki popchnięta przez wiatr przewróci się i zacznie się nowa historia pisana łzami.