karolinazałęska

wczytując się w wiersz,miałam wrażenie ,ze dotyczy on wojny dobrze się go czytało :)

Rozchodzi się w piąstkach Gwałtownie unosi Rumieńce czerwieniąc Unosząc rumieńce i piąstki Odbijając od powierzchni Powierzchowność unosząc Ustaje szalejąc Szaleje ustając Lecz unosi Rozchodzi się piąstkach Gwałtownie ustaje Zakrwawiając duszę Duszą krwawi i piąstki

Zawiśnie kiedyś każdy wśród łez swych i marzeń Czyściec kaleko oceniać nas będzie Nie liczą się grzechy,nie liczy się dobro Ucieczka do raju nie prostą jest drogą Dusza pełna smutku i gniewu Wąskim sznureczkiem zacieśniać się będzie Uchodzi wolniutko,każdego z nas karze Byś ujrzał czym piekło na ziemi ...

Przez ekspresję mam na myśli fizyczną osobę,która ukazywała mi jak wyrażać siebie (stad zwrot -czy bedziesz mój)-natomiast teraz cały nasz kontakt sprowadzil się do nudnej relacji pozbawionej uczuć i dąży do upadku.Wierszem tym wyrażam niechęć do otaczającej rzeczywistości,która wydaje mi się nijaka,ale jednocześnie nieustannie poszukuje krzty szaleństwa w niej,a także pokładając resztki nadziei w osobie-niegdyś mnie inspirującej :)

Niechże tęcza barw symbolem współgrania Niczym deszcz ze Słońcem - śniegu mijania Nie zorza czy miraż Nie synoptyk czy figlarz Łączy Was jak jeden Bóg Pnącze deszczu lekkich smug

monotoni bytu zaznać nie pragnę bezsensowność mnie otoczy i cała ja i cały świat w nicość się przeistoczy może kula w skroń zakończy ból ekspresjo ma,czy będziesz mój? czy szaleństwo uchylić Ci mogę? przyziemność w tej chwili zasłania twą drogę