[Kochanie]

Hej kochanie zanim pójdziesz spać

przyjmij proszę ten bukiecik róż

Wręczam go, bo chciałem coś ci dać

oprócz kilku ciepłych cichych słów

Otul na spokojnie swoją twarz...

Słodkich snów

 

Gdy cię nie ma wszystko traci smak

kiedy jesteś mija każdy ból

Kocham każdy twój niepewny szlak

co odkrywa wiele nowych dróg

Doceniasz nawet najmniejszy skarb

zasługujesz na największy cud.

 

Krótki, prosty, najzwyklejszy dzień

dla mnie jest jak piękny uśmiech Twój.

Chciałbym wykrzyczeć na cały świat...

że...

 

Kocham Cię.

[Proszę...]

wszystko jakoś się zadziało jakby tak niepostrzeżenie
jedna chwila, jeden gest - minęło jak oka mgnienie
dzisiaj tylko ja jakby sam siaduję pod gołym niebem

zadając sobie pytanie czy w ogóle powinienem

 

jakoś ty wiesz o mnie coś, czego ja sam o sobie nie wiem
albo trzymasz mnie przy ryzach i moją duszę przy ciele
czasem psocisz i mnie peszysz, jakbym czuł, że to za wiele

bo ja oprócz twoich ubrań chcę ściągać każde zmartwienie

 

coś zerknę na twoje włosy, coś leciutko cię obejmę
i zapytam czy chcesz buzi, bo nieśmiały chłopak ze mnie
coś rozpala mnie, napawa, napełnia nieznanym ciepłem...
ale bez twojej pomocy sam niczego nie dosięgnę

 

ja się boję, ty się martwisz, ale coś ci powiem wiesz...
może starczy tylko gest...
jeszcze wszystko się ułoży tak jak chcesz.

[Do siebie]

W nocy
gdy światła zgaszone
uklęknąłem przy kominku
rozgrzewając swoje zmarznięte serce

 

I choć siły nie miałem
to patrząc na księżyc poczułem
że nadzieja jeszcze nie umarła.

 

Próbowałem wstać
bo gdy miałem sen że
światem rządzi zło
nie chciałem więcej uciekać.

 

To moje miejsce
w którym wykreowałem ciepło rodzinne
przy świątecznym stole
gdzie za oknem śnieg sypał
i dzieci się wesoło huśtały...
i w tamtej myśli nie chciałem
wracać do siebie.

 

Wstałem
i nie wiedziałem gdzie jestem...
to zabawne
że dopiero kiedy otworzyłem oczy
zdałem sobie sprawę jak dotkliwe jest życie.

 

Jestem w pustym pokoju...
bez żywej duszy
bez filiżanki kawy
bez kota
bez czerni i różu
nawet zrozumiałem że
bez swojego zmarzniętego serca.

 

Myślami wyruszyłem w podróż
bez miłości
bez uścisku
bez boga głaszczącego mnie po policzku.

 

To zabawne...
że dopiero kiedy oczy otworzyłem
poczułem w duszy
czym jest samotność.

[Odpoczynek]

W pogoni za marzeniami

gubię własną osobę,

więc przepraszam za tę ciszę...

Gubię słowo za słowem,

wers za wersem,

tracę sens w tym co wokół

i tym co odległe

 

Kołyszące się źdźbła na wietrze

tracą swój wdzięk

i choć nie są groźne

to niepokojąco spokojne...

i tak

mógłbym tu napisać jeszcze

jaki to smutny nie jestem,

ale wiatr łaskocze mnie po żółci

mówiąc sam za siebie.

 

Jeszcze tylko trochę mi zostało

by poniósł mnie prąd,

żeby uciec od wyobraźni

i wrócić do rzeczywistości.

 

Ale nie dzisiaj...

nie teraz

ta melancholia jest za piękna

teraz

forma zatraciła esencję.

 

Obiecuję

jeszcze kiedyś wrócę do życia.

Tylko skończę płakać,

obudzę w sobie dorosłego

oduczę się latać

i spakuję siebie do szufladki

 

Ale nie dzisiaj...

bo dzisiaj jest mój

piękny dzień.

 

Dzień pięknego bólu...

 

 

[Podróż]

Wtem

człowiek znalazł się

na zielonym pagórku

i myślał, że znalazł swój sens

 

W podróż wyruszył

wedle własnego przeznaczenia

 

Przeniknął wgłąb

śnieżnej zamieci

gdzie go złapał chłód

 

zapłakał

 

I płakał

bo zniknęło wszystko

co kochał

 

I chciał już tylko odejść...

i chciał odejść...

i...

 

Odszedł

bez żadnego morału

bez problemu i sensu

 

a mówiono mu

żeby szedł za głosem serca

dziś

przeznaczony jest mu spokój.

[Winylowy Taniec]

Głowa 

zaspana

w powietrzu

 

Pierwsza stopa 

krok

lekki jak pyłek - 

pianka 

osadzona w szklance 

z parzoną latte 

 

Druga stopa 

krok

głuchy niczym mol - 

szum 

słyszany z pogodnoscią

kwietniowego deszczu 

 

Dłonie 

układam

w czystej formie 

 

Oczy 

powoli 

zamykam 

 

Spokojnie 

 

Zapraszam

do tańca 

w pełni 

 

Wyśnimy nowy sen

[Śmierć]

Dziękuję wam za takie słowa otuchy :) 

[Śmierć]

Ja tu na ciebie czekam

a ty co? 

 

Nawet na mnie nie spojrzysz 

zapinasz pierwszy guzik koszuli 

i wkładasz ręce do kieszeni. 

Tak nieładnie z twojej strony... 

 

Ja tu na ciebie czekam 

a ty co? 

 

Pukasz mi do pustego pomieszczenia 

zostawiasz kartkę "wrócę później" 

i udajesz, że nic się nie stało. 

Tak nieładnie z twojej strony... 

 

Kiedy się zjawiasz 

chcę spojrzeć Ci w oczy 

a ty zakrywasz twarz. 

 

Nawet nie chcesz się przywitać 

a już się żegnasz 

 

Mówię 

"Nie chcę cię znać" 

Odpowiadasz 

"Czekam na Ciebie" 

 

Czekasz? Niby na co? 

Na co mi to życie 

kiedy nie dasz się poznać? 

 

Słyszę twoje odległe kroki 

zbliżasz się w mojej przestrzeni 

blokujesz oddech 

i szepczesz "Będzie dobrze" 

[Miłość (chyba) prawdziwa]

A więc to jest miłość

 

 

Zapychająca moje życie

swoim paradoksem

 

 

Płynąca przejrzyście po niebie

migocących gwiazd

 

 

Chodząca po pokoju naszej świadomości

wpycha się na półki

niewłaściwych decyzji...

 

 

Mój świat

składający się ze wszystkiego i niczego

Z czego miłość wypełnia

cały mój niebyt.