Roszpunka

Zimna, ciemna noc... Czarną przestrzeń otula wiatr jak koc. Pod którym płonę, piszę o tym jak bardzo kocham ciszę. Jej usta kojące, niczym płatki róż pachnące.. uzbrajają każdą taką noc w dostrzegania moc. Chciałam jej doświadczyć choć raz i.. żeby nie było w niej żadnych skaz. Ma być delikatna i roztropna, jak ta dzisiejsza płynąca. Rano skończy się jej czar, z koca zostanie jedynie żar. Moje płomienie pod nim zgasną, a myśli o świcie zasną.

Słyszysz ten szum wody? Teraz możemy zacząć miłosne przygody. Tutaj przy wodospadzie, tutaj nikt nas nie znajdzie. Pieśćmy nasze serca i ciała, delikatnie - tak jakbyś tego chciała. Me marzenie szczytem namiętności, nie wstydźmy się naszej nagości. Pragnij mnie tak jak ja pragnę Ciebie, proszę... nigdy nie zabieraj mi siebie. Błagam, nie bądźmy jak związków końce, kochaj mnie mocno, aż wzejdzie słońce. ~ Ros.

Chociaż to wszystko razem wzięte idealnie przedstawia rodzicielstwo. "Chwiejnie na nogach", a w mojej ocenie malec nieprzygotowany do samodzielnego życia. Następnie ciężki okres buntu, nieprzemyślanych słów. Podobieństwo, takie jak między rodzicem i dzieckiem. W końcu rozstanie. Wychowanek wkracza w dorosłość i zaczyna żyć "po swojemu". Myślę, że to jednak strzał w dziesiątkę. Natomiast interpretować można na wiele sposobów w zależności od tego pod jakim kątem patrzymy na dany utwór ?

Gdy czytałam Twoją pracę miałam wrażenie, że przemawia do mnie ta samotność, ból, które ukryłeś wewnątrz niej. Bardzo podoba mi się efekt jaki zyskałeś poprzez ostatnie linijki każdego wersu. To nadaje temu takiej.. głębi i jest fantastycznym podkreśleniem tego o czym chciałeś napisać. Piękny i prawdziwy. Pozdrawiam - Ros.

Niestety żyjemy w świecie, gdzie wrażliwość jest osobliwa.

Matka pełni bardzo ważną rolę w naszym życiu. O tym nie trzeba mówić, ale warto wspominać. Celebrować ich wspaniałość i oddanie. Dzięki temu nadajemy im życie wieczne. Tak jak wszystkiemu o czym piszemy i publikujemy. Takie zwykłe - takie ważne.

Cześć, bardzo spodobało mi się to co przedstawiłeś, chciałabym w związku z tym napisać o tym kilka słów. Moje przemyślenia. Miłość braterska czy partnerska? Zadawałam sobie to pytanie przy dwóch ostatnich razach czytania i rozumiem to dwojako. Napisałeś bardzo neutralnie o miłości, o sporze, niezgodzie i żalu. Ciężko mi określić więc z jaką miłość przedstawiasz. Nie mniej jednak wersy: wskazują na to, że ktoś do kogo zostały one skierowane jest bardzo podobny do Ciebie. Najlepiej pasowałoby mi tutaj braterstwo. Z tropu jednak zbiło mnie zakończenie: "Wybrałeś wolność", czyli osoba ta musiała być z Tobą w jakiś sposób związana. "Twoja droga", bo już nie nasza. Wtedy moje myśli powędrowały ku pierwszemu zacytowanemu fragmentowi i zaczęłam rozumieć "Moją kopią" - jako "Moją połówką". Pozdrawiam - Ros.