Ewelina Alicja Orpel

Ogromnie dziękuję:)

To Twoje słowa, lubię ludzi. Lubie tez poetów którzy są ludźmi , a ich pomoc nie jest tylko zadufaną pretensją. Konczę wątek , a za pomoc jestem wdzięczna :) Pozdrawiam :):):):):)

Byłeś pożywką dla moich wierszy Pierwiastkiem zła Obsesją Tchnieniem szaleństwa Podmuchem mroku Obłędem oczu dawany uśmiech Śnieniem drgających warg W półmroku Czekam ,aż uśniesz Realne sny mam Bardziej niż życie Widzę Cię tam Mów mi - dobranoc Panna Alicja lubi zasypiać Najchętniej rano Bo kiedy wszyscy mówią dobranoc Ona spisuję łzami swój świat Wiem gdzie Cię spotkać Tam W świetle gwiazd Clyde.

To Twoje słowa, lubię ludzi. Lubie tez poetów którzy są ludźmi , a ich pomoc nie jest tylko zadufaną pretensją. Konczę wątek , a za pomoc jestem wdzięczna :) Pozdrawiam

Mało w takim razie brakuje wam do podziwu -wielcy bezbłędni poeci:)

Raczej?Raczej.To jest mój list w postaci wiersza. Mój zaimek i moja świadoma duża litera. NO to poprawiam. Na tyle na ile mogę. Na ile chcę. Lubie swoją przesadę. Dla mnie za to używanie „ z leksza” to przesada. :) Pozdrawiam

I gdybym w otchłani miała szukać siebie, to znalazłabym Bo jestem otchłanią Jesienną nocą ciemna, łzą na niebie Otwartą raną A rano szukam zamiast siebie ?Ciebie Zamiast sensu w bezsensie tkwię po grób Wieczorem zamiast wiem zasypiam z nie wiem A ból wciąż pada od chmur do stóp Gdzieś zagubiłam siebie w lesie spojrzeń Patrząc w wasze oczy sercem ,bez swych źrenic Już patrząc w lustra nie widze odbić Tylko smutek się mieni A ponoć jesteśmy panami tej ziemi.

Dziekuje bardzo za każdą z uwag. Wiem , ze to wiersze do dopracowania i nauczyć się muszę wiele. Pisze, dla mnie to już wiele. I to dzięki bliżej nieokreślonej tamtej pustce .

Mówisz ,ze tęsknisz za mną.Tęsknisz?Póki co kłamiesz Czujesz jak moje imię w oddali unosi się echem Potem może być cisza, obawy swe zabierz Razem z mą tęsknota nie będąca blefem. Nie chce Twej tęsknoty, słów na wiatr rzucanych Żadnych nie chcę słów , nie chcę nawet listów Nie chcę już nazywać Cię mym ukochanym Gdybys tęsknił to choć raz byłbyś tu. Ciebie ?nie ma tutaj ,chyba , że kolana Obdarte będą od błagalnych trenów Ta pustka jest tęsknotą, która mi oddana wypełnia tamtą pustkę, a więc więcej nie mów. Tamten stryczek był dla Ciebie diamentową kolią A ja byłam manekinem w Pasażu tamtych lat Nikt nie kocha manekina z diamentową kolią Ty jedynie kochasz tamten diamentowy świat Ja szlifuje dnia każdego siebie, swe cierpienia Oszlifuje swe marzenia, które mam,uwierzysz? I tak tęskniąc czuję ,że są do spełnienia Pamiętając tylko by dla Ciebie nie żyć. Manekinów mnóstwo , wybierz z pośród wielu Jednak miałam serce bijące, nie wiedziałeś? Beze mnie jest pusto i jestem jak bieluń Mówiłam Ci o tym kiedy mnie poznałeś...

Czuję , że ktoś wydarł serce me Przeszczepił zamiast niego milion innych W żyłach retrospekcyjny alkohol ,nie krew Huśta sie, ale już nie szuka winnych Jak przestrzeleni patrioci wartości Niby promienie słońca, a naboje z trucizną Kołatanie barw, anonimowy pościg Sylwetka przeszłości z zakrwawioną bielizna Pranie nie na syntetyczny tryb, może mózgu pranie Kompulsywne niejedzenie , konieczna głodówka Detoksykacja uczuć, na zawołanie I umieranie na porodówkach. Czym ta śmierć przy serc milionie? Dziewiczo tańcząca nad przepaścią Prawie pewna , że umarła już w łonie A cała reszta jest wegetacją.

Dziękuję za uwagi i również witam:)

/// Dzis wiem, że ciężko jest być zapytania znakiem Będąc kropką lub przecinkiem, byłoby lżej Takie pół żarówki , dwoma znakami być nie potrafię Bez światła , po omacku żyć , resztkami tchnień? Bo kim mam być?dla kogo ? po co? Kimś?Dla kogoś?Po nic?tak myślałam Najpierw muszę być dla siebie dniem i nocą Egzystencjonalnie skapitulowalam Chcialam zmieniać barwy pryzmatem marnych dusz Ingerować w los horoskopami głupców Zahipnotyzowana wzięłam w ręce nóż I uklęknęłam pokornie do stóp słów Krwawym atramentem spisałam prawdy wiary W siłę wyższą , siebie i świadomość win Ingrediencje grzechów połączyłam w czary A znak zapytany me imię w noc wrył.

/// Patrzę w gwiazdy, pierwszy od lat raz Na przemian z zieleni Twych źrenic wspomnieniem Im dłużej patrzę, widzę ich gęstszy las Zazieleniony już trzeźwym spojrzeniem. I czas pijany kradł mi każde tętno W gonitwie złudzeń zabrakło mi tarcz W zastaw oddany zmieniał skrajnie tempo I choć nazwany , nie pamiętam nazw. Nie pamiętam tylu godzin , minut tylu Nie pamiętam... tylu wiosen, zim, poranków. Nie pamiętam, bo stałam z boku , stałam z tyłu? Wiesz?Nawet nielubianych poniedziałków.... Nie pamiętam!Lecz mentalne tatuaże Gwiazdozbiory psychoaktywnych chwil Sprawiły, że dziś na nowo marzę Dotykając sensem niewidzialnych dni. Więcej widzę jako ślepa, percepcja. Więcej czuję , będąc kłamcą rozgrzeszonym Więcej wiem, to mej duszy Incepcja. Wczoraj. Jutro . Dziś. I ten czas.(nie)stracony.