m.marcinczyk

... cześć, mam mały problem z tym działem, bo jako dziadzisko jestem obrośnięty różnymi stereotypami, własnymi wizjami świata. Dla mnie określenie - poezja śpiewana jest równoznaczna z pojęciem "kraina łagodności", czyli tylko pewien rodzaj piosenek i poezji, te delikatne, zwiewne do tego się łapię. I pytanie: do tego działu wrzucamy każdy rodzaj pieśni, jaki człowiek ułoży, czy jednak jakiś konkretne rodzaj piosenek tu obowiązuje? ... zdrowia...

1. nasza matula dobra krągła i urodna była dopieszczała nas mlekiem i miodem codziennie karmiła nasza matula dobra dla nas miła tylko była do ludzi miała zawsze dziwne coś kijem i psem goniła nigdy nic nie pomogła obcemu czy w familii dla klechy figę dziada pstryk w nos nas kochała jak nikt Ref.: nigdy nie tańcz z czartem w karty nie graj z diabłem staruchy nie drażnij przodkom oddawaj cześć święć każdy święty dzień złu nie daj się zwieść czerwona wstążko ochroń ty dziś mnie 2. i nastał zgrozy dzień poród jak kruczo-czarny sen w domu naszym mała się powiła przeklęta ona była zęby podwójne miała ślepięta żywcem niczym kot skrzydła wampirze w kolorze mgły twarz jak anioł zły to jest strzyga to strzyga do puszczy gdzieś wyrzucić ją wilki niech szarpią nakarmią się psy precz do lasu z nią Ref.: (...) 3. do boru chodzę sama by niemiłe oczy obce nie widziały mnie jadło skradzione niosę potępionej nikt jej nigdy nie broni nie ukocha nie utuli tłum ogniem goni a to nie jej grzech tylko złej matuli to jest strzyga to strzyga larum przerażenia gdy gdzieś po zmroku ruch jest strzygę zrodził grzech teraz ty się jej strzeż Ref.: (...)

... dziękuję za uwagę i pozdrawiam...

....cześć kolego, ale w poezji nie ma "ego" - a u ciebie tylko mnie, moje itp: "... mój mózg mnie..." - ten kwiatek dobrze to ilustruje, albo jedno albo drugie lub w ogóle. I cała masa niepotrzebnych spójników, przyimków, przysłówków, partykuł czy jak to tam się jeszcze nazywa nie wiem, ale u ciebie to na pewno jest i jest tego za dużo ;). Tak na szybko, ale chciałem ci pokazać skalę problemu, którym jest słowotok, wiersz po odchudzeniu wygląda tak: Czasami mózg mnie zniewala, zapadam się, beznadziejny obraz Świata - pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało. Zabiera całe piękno, zmusza do walki o każdy gest by uwolnić myśl wolną od bezmiaru rozpaczy. Blasku słońca nie czuję, jestem uwięziony w ciemnej jaskini, zamarzam, pustka bez ruchu, szeptu, oddechu. Trwoga umysłu o każdą chwilę... ... zostaje tylko księżycowa nadzieja co rozszarpie srebrem czerń dławiącą nie dającą wiary w przetrwanie. Czekam... ... a synonimy? to już inna historia... PAMIĘTAJ - poezja to pisanie do/ dla ludzi inteligentnych - zaufaj czytelnikowi, nie podawaj mu wszystkiego na tacy (od tego jest proza)... pozdrawiam... trwaj...

... tym utworem oficjalnie witam się z "forum", pozdrawiam wszystkich...

Brama, między cegłami my, ściśnięci ze szczurami chowamy się. Tam prawicowa tłuszcza a tam lewicowe odszczepy, pośrodku my. Ty drżąca ściskasz skrzypce ja mam sztalugę i płótna Marian flaszkę. Planujemy atak...

mam płaszcz dorzucam się jesteś u stóp