elakwiecinska

Matko piekarska śląskim dymem spowita Patronko pracy ciężkiej jak węgiel módl się za nami

Przyszła zima grudzień przykrył śniegiem całą ziemię drzewa w sadzie już umilkły otulone czystą bielą jest tak cicho że słychać jak na szybie rosną malowane szronem białe' kwiaty może w niebie będzie trochę tak jakby w tej chwili

Usiądź przy mnie przy szklance herbaty ogrzej się bo tam za oknem zima Ogień w piecu niech ukoi dusze skołatane i obdarzy ciepłem nas i naszą chwilę

Zaufać to spojrzeć dalej niż lęk i obawy to patrzeć oczami nadziei

Znów adwent nastał i znów roratnia świeca zapłonęła nadzieją

W cieniu kościelnej wieży szukamy naszej drogi i wiary prostej takiej co unieść potrafi nasz polski krzyż codzienny

Błogosławionaś jak jest niewiasta przy nadziei Błogoslwionaś jak Matka która czeka

W czas niespokojny wołamy do Ciebie Boże z nadzieją na cud

W cieniu kościelnej wieży z miłości prostej i nadziei różańcem oplecionej rodzi się nasza wiara codzienna

Rzekł Bóg i stał się nowy człowiek nowa miłość i nowa nadzieja

Nic nie mów ja tak bardzo się boję zranić cię pragnieniem twojej prawdy

Wokół grobu nastała cisza umarł Pan więc wszystko się skończyło Czego jeszcze chcesz od nas nadziejo?

Jestem kobietą oczami kobiety widzę ten świat a gdy kocham to nie wiem czy kochając rozumiem czy kocham wciąż nie rozumiejąc

Jak marzyć gdy kamienie nie stają się chlebem a marzeniom spełnienie dać może jedynie cień Krzyża

Dziś Wniebowzięcie dzień w którym umierają święci ich łzy na ziemi zostają bo spełnia się już nadzieja a miłość w utkaną szczęściem wieczność łagodnie się przemienia

Kiedy Słowo bólem się stało a Ciało z Krzyżem złączyło się w jedno zapłakał Bóg

Do Marii śmierć przyszła tak jak przychodzi sen szczęśliwy nie dotykając Jej Ciała

Dziś Wniebowzięcie dzień w którym umierają święci ich łzy na ziemi zostają bo spełnia się już nadzieja a miłość w utkaną szczęściem wieczność łagodnie się przemienia