jjaine

Ratunku! Ratunku! Na pomoc ginącej miłości Dłuższą chwilę już tonie; Ona nie widzi, przez dłonie przegląda się w lustrze wody; On jej nie słyszy niezgody, przestawił odbiornik już dawno na wyższe fale; i na dno Mkną przed siebie przemile; Pragnie zatrzymać się chwilę, Łapie powietrze uśpione, Lecz wie już - nieuniknione; Bo topi się miłość i chłodzi, gdy nie wylewa się wody z łodzi.