Utrapieniem jest pogoń za wiatrem
I jej wszystkie konsekwencje
Gdybym powiedział ci że żyjesz
Że jesteś
I że możesz już zacząć umierać
Wyszedłbyś w dresie po piwo
Zabić ból egzystencjalny
Mija wieczność
Mija chwila
Uśmiechasz się w tym momencie
Bo wiesz
Dobrze wiesz że to ja muszę żyć
Nie ty
Miotać się z odciętą pępowiną owiniętą w okół szyji
Próbować. Szukać. Rezygnować i uciekać.
Bo ty tylko czytasz wiersze
Choć nie podobają ci się wcale
A ja muszę bać się
Otworzyć powieki
Za którymi umarła moja nadzieja
Muszę gonić wiatr
Co wyciska łzy z oczu
Muszę w końcu umrzeć
Mimo braku ochoty
I swoimi słowami rozmywać zwątpienia
-we mnie poezji
