Monika_Świstun

życie to nie tylko różowy,landrynkowy świat...

Amorficzny rój otwartych ust dopada duszę niewidzialną dłonią burzy codzienne starania nowe wiadomości zamykają drzwi pogardy chowam klucz na łące pełnej filigranowych filiżanek wypełnionych zapachem kwiatów chaosu melodię szarańcza gra zamykam oczy nozdrzami wciągam woń narkotyku uśmierzy ból na chwilę staje się łąką zieloną niebieskooką pięknością zatopioną w zieleni żółci czerwieni kolejny całus robactwo lgnie brunatna ziemia odór uwalnia...

Upadłam na kolana błagając konała dusza jak kamień milczałaś obojętność upuszczała mi krwi dałaś życie tuliłaś w ramionach nie spełnione marzenia Bóg twój tak chciał mój chciał inaczej karzesz mnie dusza w odwecie nienawiść niesie ociera łzy ukradkiem zemsty pragnie przecież nie tak miało być marzenia spełniają się mamo

Witam czytając mam wrażenie jakbyś pisała o mojej babci:) P.S. jak zamieszczać tutaj wiersze?