Ewa_Skorupska

Zdumiewa nas wszystko co trwa poruszone jak u początku nieznane, sceny wyodrębniają się a jednak należą do siebie jakby wyrosły z krajobrazu zupełnie jak u Breugla, nagle jesteśmy ludźmi bez wieku zwiedzamy muzea niosąc tylko siebie i nasz świat zawieszony i imię, które jest z kamienia