Druga_Strona

Chodzę po podłodze zalanej krwią, sączącą się z wyobrażeń. Nie uciekniesz, choćbyś nie wiem jak szybko biegła. Przemycasz kilka zwojów, na których zamazujesz symbole i imiona. Poruszasz się, nie robiąc ani kroku wstecz. Składasz ofiarę oddalenia. Wrzaski i krzyki pełzają po szkle bez echa i drgań. Legitymują Cię surowym niedostrzeganiem. Nigdy nie użwaj cyfr. Po prostu błagaj. Powietrze w końcu zakopie Ci ręce. Wrócę, by zabrać całą resztę