Gottfried Benn urodził się 2 maja 1886 roku w Mansfeld. Jako student edukował się na kierunkach: medycyna, teologia i filologia. Od 1910 roku spełniał się jako lekarz wojskowy, równolegle jednak prowadził działalność pisarską. W 1912 roku zadebiutował tomikiem Trupiarnia (Morgue und andere gedichte, 1912). Początkowo pochwalał reżim Hitlera, by po nocy długich nocy zwątpić i odwrócić się od partii przez kolejne lata starać się krytykować nazistów. W latach trzydziestych XX wieku wstąpił do Wermachtu. W maju 1936 roku został zaatakowany przez redaktorów pisma Das Schwarze Korps, którzy określili jego poezję jako zdegenerowaną, żydowską i homoseksualną. W 1938 roku został objęty zakazem publikowania jakichkolwiek dzieł pisarza przez Reichsschrifttumskammer (stowarzyszenie pisarzy narodowosocjalistycznych). Po wojnie publikację jego twórczości zablokowali również państwa alianckie ze względu na popieranie przez niego Hitlera.
Gottfried Benn posługę lekarską pełnił w Stanach Zjednoczonych, Landsbergu (obecnie Gorzów Wielkopolski) oraz w Berlinie. Po powrocie w rodzinne strony napisał List Berliński, w którym zaatakował literatów i opisał swoje doświadczenia związane zakazem publikacji. W 1951 roku uhonorowano go Nagrodą Georga Büchnera Niemieckiej Akademii Języka i Literatury w Darmstadt. Wydał sporo tomików poetyckich, jednak niewiele z nich przetłumaczono na język polski: Fleisch. Gesammelte Gedichte (1917), Der neue Staat und die Intellektuellen (1933), Trunkene Flut. Ausgewählte Gedichte (1949). Odszedł po wielu miesiącach walk z rakiem kości 7 lipca 1956 roku w Berlinie.