Zemsta Aleksandra Fredry to doskonała komedia, ukazująca w krzywym zwierciadle polskie charaktery narodowe. Mamy tutaj więc Cześnika Raptusiewicza - warchoła pełną gębą i jego odwiecznego wroga Rejenta Milczka - sprytnego bigotę z zamiłowaniem do pieniędzy. Najbardziej wkrada się w sympatię widza Papkin - postać której niewiele w historii polskiej literatury może dorównać. Niemniej Zemsta to również dwie silne postaci kobiece, ciekawe charaktery zapadające w pamięć od pierwszego pojawienia na scenie. Klara Raptusiewiczówna i Podstolina, bo o nich mowa, mogą wręcz uchodzić za swoje odbicia w krzywym zwierciadle.
Losy Klary i Podstoliny są ze sobą niezaprzeczalnie związane. Młoda szlachcianka, bratanica Cześnika Raptusiewicza, jest spadkobierczynią sporego majątku. Niestety, zgodnie z testamentem, nie może nim dysponować aż do wyjścia za mąż. Obowiązki opieki nad spadkiem Klary objęła Podstolina, spowinowacona z dziewczyną poprzez jedno ze swoich małżeństw. Ta druga jest bowiem wdową, miała już trzech mężów.
W pewnym sensie postaci te można porównać na zasadzie przeciwieństw. Młoda dziewczyna chciałoby się powiedzieć niedoświadczona w kontaktach z mężczyznami i konkretna, nadal urodziwa wdówka. Ciekawym motywem tego porównania może być również fakt brania Podstoliny za bogatą, zaś brak zainteresowania majątkiem Klary. Ma to dosyć duże znaczenie dla wydarzeń oraz ostatecznego szczęśliwego zakończenia komedii.
Niemniej to charaktery obu kobiet są najbardziej jaskrawym wyznacznikiem różnic między nimi. One determinują bowiem postawy wobec świata, szczególnie zaś mężczyzn i miłości. Być może wynika to poniekąd z życiowych doświadczeń oraz wieku, którym Podstolina góruje nad Klarą. Wiele cech, którymi charakteryzują się bohaterki Zemsty, jest raczej stałym elementem ich osobowości. Warto więc przyjrzeć się tym najważniejszym, przedstawionym na łamach utworu hrabiego Fredry.
Klara to młoda, bardzo inteligentna kobieta. Przedstawiona jest jako łagodna, chociaż nie bierna. To niezwykle ciekawa część jej charakteru. Klara ma bowiem własne zdanie, nie podlega tylko namowom ze strony mężczyzn. Dobrze widać to między innymi na przykładzie rozmowy z Papkinem. Rezolutna kobieta wymyśla tam zadanie nie do wykonania dla swojego amanta, zarazem nie odmawiając mu wprost. Można przyjąć, że charakter Klary najlepiej ujmują cechy:
Podstolina stanowi częściowe przeciwieństwo Klary. Jest to kobieta niemłoda, chociaż nadal atrakcyjna. Jak na potrójną wdowę jest jednak niezwykle energiczna. Charakteryzuje ją przy tym:
Klara jest szczerze oddana swojemu Wacławowi. Kocha go, jest to uczucie pewne i stałe. Nie ulega namowom Papkina, walczy też o swojego ukochanego do końca. Co prawda robi to raczej z drugiego planu, niemniej nadal stanowi to wyraz wielkiej miłości.
Podstolina mężczyzn traktuje zaś w sposób bardzo przedmiotowy. Była już mężatką trzy razy, dla swojego zysku może również zostać i czwarty. Potrzebuje jednak partii dobrze ustawionej, gdyż nie ma zamiaru być biedną na starość. Mimo swojego wieku zdaje sobie sprawę ze swojej urody, wydaje się też osobą obeznaną w dziedzinie romansu. Niegdyś łączyło ją coś bardzo burzliwego z Wacławem i chętnie wróciłaby do tego czasu. Nie można więc o niej powiedzieć, by była kobietą stateczną.
Jeżeli chodzi o miłość, Klara jest szczera w swoich uczuciach do Wacława i wiernie mu oddana. Podstolinę interesują zaś bardziej pieniądze i romanse niż trwałe uczucia. Niemniej, wydaje się podświadomie tęsknić za taką miłością. Wierzy bowiem uporczywie, że jej romans z Wacławem da się jeszcze odnowić. Niemniej w końcowej scenie nie staje na przeszkodzie młodej parze, co świadczy o niej bardzo dobrze.
Można wiec powiedzieć, że dla obu kobiet miłość była ważna. Różnicą między Klarą i Podstoliną był pragmatyzm oraz doświadczenie życiowe tej drugiej.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.