Książka Czesława Centkiewicza „Anaruk, chłopiec z Grenlandii” jest skierowana do młodych czytelników. Istotną rolę odgrywa więc motyw dziecka. Główny bohater, Anaruk, ma dopiero dwanaście lat. Narrator opisuje, jak chłopiec przygotowuje się do roli myśliwego. Doskonali sztukę polowania i pływania kajakiem. Stopniowo jest w stanie podejmować się coraz większych wyzwań. Anaruk wciąż posiada dziecięcą ciekawość świata i chęć przeżywania przygód. Próbuje nowych rzeczy i stara się zrozumieć rzeczywistość, w której na co dzień żyje narrator.
W książce pojawia się też motyw podróży. Narrator jest doświadczonym wędrowcem. Grenlandia z pewnością nie jest pierwszym krajem, który odwiedził. Czytelnik poznaje razem z nim lokalne obyczaje i codzienność Inuitów. Narrator jest prawdziwym podróżnikiem. Podchodzi do nieznajomych z otwartością i tolerancją. Nie krytykuje postępowania Inuitów, ale stara się je zrozumieć. Szanuje zasady, panujące w lokalnej społeczności. Przez kilka miesięcy staje się członkiem eskimoskiej osady.
Obecny jest także motyw domu. Warunki życia Eskimosów znacznie różnią się od europejskiej rzeczywistości. Anaruk nie może zrozumieć, jak funkcjonują duże miasta. Życie Inuitów jest podporządkowane surowej, arktycznej aurze. Lokalna ludność wykorzystuje materiały, dostępne w ich okolicy: skóry i kości zwierząt, śnieg oraz drewno, wyrzucone przez morze. Eskimosi nie budują więc domów. Latem żyją w namiotach ze skór renów, a na zimę przenoszą się do innej siedziby, gdzie ze zmrożonego śniegu budują igloo, chroniące przed mrozem i wiatrem. Mimo wszystkich trudności, Inuici są przywiązani do swojego środowiska. Dobro osady jest dla nich najważniejsze. Potrafią poświęcić się dla społeczności, dlatego żyją w harmonii.
Istotną rolę odgrywa też motyw syna. Tugto i Anaruka łączy bardzo silna więź. Ojciec przygotowuje syna do dorosłego życia. Zabiera go ze sobą na polowania, ponieważ zdaje sobie sprawę, że kiedyś będzie musiał samodzielnie zdobywać żywność dla swojej rodziny. Tugto może wydawać się wymagający, ale bardzo kocha Anaruka. Gdy chłopiec znajduje się w niebezpieczeństwie, rzuca się mu na ratunek. Anaruk odwdzięcza się ojcu tym samym, zabijając białego niedźwiedzia, który go zaatakował.
W książce pojawia się też motyw natury. Życie Inuitów jest w dużej mierze zależne od sił przyrody. W przeciwieństwie do Europejczyków, korzystają wyłącznie z surowców, które pozyskują ze swojego najbliższego otoczenia. Trzymiesięczne, chłodne lato jest dla Eskimosów czasem wytężonej pracy. Muszą wtedy przygotować się do surowej zimy. Jeśli nie zgromadzą wystarczająco dużo żywności, będą cierpieć głód. Inuici spędzają więc czas na wielogodzinnych polowaniach na foki, białe niedźwiedzie, reny i morsy. Potrafią wyrabiać ubrania i broń z dostępnych surowców. Budują też igloo, które chroni ich przed mrozem i wiatrem. Przetrwanie na Grenlandii wymaga ciągłej walki z nieprzyjazną naturą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.