Autorką opracowania jest: Adrianna Strużyńska.

Piotr Wysocki był podporucznikiem w warszawskiej Szkole Podchorążych Piechoty. Należał do organizatorów tajnego sprzysiężenia, które doprowadziło do wybuchu powstania listopadowego. Jest przedstawiony jako dobry dowódca i patriota, zagrzewający do walki. Wierzył w zwycięstwo i był przekonany, że nadszedł czas zemsty.

Józef Chłopicki to generał dywizji wojsk Królestwa Polskiego. Podał się do dymisji, na skutek konfliktu z wielkim księciem Konstantym. Typowano go na przywódcę powstania listopadowego, ale odmówił przyjęcia odpowiedzialności. Zgodził się dopiero po jego rozpoczęciu.

Joachim Lelewel był historykiem i pedagogiem. Popierał spiskowców, a po wybuchu powstania został powołany do rządu. Nie zamierzał działać, ponieważ jego ojciec był umierający. Uważa jednak, że nadszedł czas, aby zemścić się na Rosjanach.

Prot Lelewel był bratem Joachima. Z radością donosił o walkach trwających na ulicach.

Ksawery Bronikowski był prawnikiem, publicystą i konspiratorem. Przybył do mieszkania Lelewela, aby poinformować go o wybuchu powstania i konieczności zwołania rządu, ale spotkał się z odmową. Uważał, że sprawy państwowe są ważniejsze od osobistych.

Józef Zaliwski kierował atakiem na Arsenał. Oskarżył Stanisława Potockiego o zdradę. Jego oddział ruszył na rosyjską żandarmerię i zmusił ją do odwrotu.

Ludwik Nabielak był pisarzem i dziennikarzem. Dowodził oddziałem napadającym na Belweder.

Seweryn Goszczyński to poeta i działacz polityczny. Brał udział w napadzie na Belweder.

Jan Zajączkowski był podporucznikiem. Gdy dowiedział się o wybuchu powstania, poinformował północno-zachodnią część Warszawy i udał się do teatru rozmaitości. Podchorążowie wykonywali jego rozkazy, mimo sprzeciwu Chłopickiego. Po poinformowaniu warszawiaków zgromadzonych w teatrze o wybuchu powstania, udał się do Arsenału.

Florian Dąbrowski to porucznik, który przybył do teatru razem z Zajączkowskim. Kazał aresztować rosyjskich oficerów, mimo sprzeciwu Chłopickiego.

Leon Czechowski był porucznikiem, prowadzącym swój oddział do Arsenału. Szczerze wierzył w zwycięstwo.

Józef Nowicki był generałem brygady wojsk Królestwa Polskiego. Został przypadkowo zabity przez powstańców, którzy wzięli go za rosyjskiego gubernatora Lewickiego.

Wielki książę Konstanty był bratem cara Mikołaja I, od którego otrzymał pełnomocnictwo w sprawie Polski. Pełnił funkcję naczelnego dowódcy polskiego wojska. Z jednej strony lekceważył Polaków, a z drugiej podziwiał ich determinację. Nie chciał wyjechać, gdy w mieście rozpoczęły się zamieszki. Uważał się za potężniejszego od swojego brata. Nie ufał nikomu, nawet swojej żonie. Gdy doszło do ataku na Belweder, zaczął odchodzić od zmysłów.

Joanna Grudzińska to żona wielkiego księcia. Mimo swojego małżeństwa, pomogła powstańcom w ucieczce z Belwederu, gdy zbliżały się posiłki.

Dimitri Kuruta był generałem i zastępcą wielkiego księcia na stanowisku dowódcy polskiego wojska. Z pochodzenia był Grekiem.

Aleksiej Gendre to generał i major Armii Imperium Rosyjskiego. Został zabity podczas ataku na Belweder.

Młody Gendre był synem Aleksieja. Zginął podczas walk na ulicy.

Mateusz Lubowidzki to wiceprezydent Warszawy, znienawidzony przez Polaków. Zginął podczas ataku na Belweder.

Henryk Mackrott (Makrot) był tajnym agentem na usługach cara. Doniósł wielkiemu księciu o spisku, ale ten mu nie uwierzył. Błagał powstańców o litość i wprowadził ich w błąd, na skutek którego zginął generał Nowicki. Został zabity podczas walk na ulicach.

Stanisław Potocki uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim i cieszył się szacunkiem wśród warszawiaków. Odmówił udziału w powstaniu i pozostał wierny wielkiemu księciu. Był przygnębiony, ale nie zmienił swojej decyzji. Zginął podczas walk na ulicach.

Wincenty Krasiński był generałem i namiestnikiem Królestwa Polskiego. Uważał powstanie za niepotrzebny rozlew krwi. Poruszył go jednak widok modlącego się Łukasińskiego.

Franciszek Żymirski to generał, który nie pozwolił swoim żołnierzom na przystąpienie do powstania. Jednocześnie nie zgodził się jednak na wzięcie udziału w jego tłumieniu.

Michaił Lewicki był rosyjskim generałem piechoty, znienawidzonym przez Polaków. Powstańcy chcieli pozbawić go życia, ale pomylili go z generałem Nowickim.

Walerian Łukasiński był majorem i działaczem niepodległościowym. Został aresztowany w 1822 roku przez policję wielkiego księcia. Konstanty kazał go wyprowadzić na zewnątrz. Łukasiński wierzył w odzyskanie wolności i modlił się za bohaterów.

Pallas (Atena) jest grecką boginią mądrości i sprawiedliwej wojny. Zagrzewała Polaków do walki i była rozżalona, gdy Zeus nakazał jej powrót na Olimp.

Nike to bogini zwycięstwa, obecna podczas bitw. Na wezwanie Pallas przybyły m. in. Nike spod Termopil, Nike spod Maratonu, Nike spod Salaminy, Nike spod Cheronei oraz Nike Napoleonidów. Boginie zasnęły, nie nadszedł jeszcze czas na triumf Polaków.

Ares jest bogiem brutalnej i podstępnej wojny. Triumfował, ponieważ nie zależało mu na wygranej Polaków, ale na rozlewie krwi.

Kery są boginiami zemsty i gwałtownej śmierci. Piły krew zabitych podczas walk popleczników wielkiego księcia.

Hekate to bogini czarów i rozdroży. Wezwała ją Demeter i kazała jej pomścić wszystkie krzywdy.

Eumenidy (Erynie) są boginiami zemsty i wyrzutów sumienia. Zostały przywołane przez Hekate, żądającą sprawiedliwości.

Demeter jest boginią pól, zbóż i urodzaju. Cierpiała, ponieważ jej córka musiała zejść pod ziemię do swojego męża.

Kora to córka bogini Demeter. Połowę roku spędza u swojego męża, Hadesa. Zwiastowała Polakom wolność, okupioną cierpieniem i krwią.

Hermes jest boskim posłańcem, zajmującym się też zabieraniem dusz zmarłych. Pojawił się w mieszkaniu Lelewela po jego ojca oraz w teatrze Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przekazał też Atenie wolę Zeusa.


Przeczytaj także: Wesele - plan wydarzeń

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.