Druga scena aktu drugiego dramatu Williama Szekspira „Romeo i Julia” jest powszechnie znana, jako „scena balkonowa”. Romeo zakrada się nocą do ogrodu Kapuletów, gdzie w oknie ukazuje się Julia. Między parą dochodzi wtedy do romantycznych wyznań miłości. Scena należy do klasyki literatury miłosnej i stanowi inspirację dla artystów kolejnych epok. Szekspir stworzył jeden z najbardziej przekonujących fragmentów, mówiących o miłości między dwojgiem ludzi.
Po zakończeniu balu maskowego u Kapuletów, Romeo odłącza się od swoich przyjaciół. Merkucjo i Benwolio bezskutecznie go poszukują. Myślą, że jego zniknięcie ma coś wspólnego z Rozaliną, ponieważ nie wiedzą, co miało miejsce tego wieczoru. Tymczasem, Romeo przeskakuje przez mur do ogrodu Kapuletów. Chce znaleźć się bliżej swojej ukochanej. Niespodziewanie, dostrzega ją w oknie. Ukochana onieśmiela go swoim pięknem. Przypomina mu wschodzące słońce. Zdaje się, że z okna jej sypialni bije blask. Oczy Julii przypominają mu gwiazdy. Romeo marzy, aby stać się rękawiczką i cały czas dotykać dłoni swojej ukochanej.
Julia wygłasza monolog na temat swojej miłości. Jest rozżalona, ponieważ pokochała przedstawiciela wrogiego rodu. Romeo postanawia nie ujawniać swojej obecności. Chce usłyszeć, co jeszcze powie Julia. Dziewczyna myśli, że sama. Marzy, aby Romeo wyrzekł się swojego nazwiska. Ona jednak również jest gotowa do poświęceń. Jeśli Romeo przyrzeknie jej stałość w uczuciach, wyrzeknie się swojego rodu, aby z nim być. Julia zdaje sobie sprawę, że konflikt między Montekimi i Kapuletami jest pozbawiony sensu. Od wieków nienawidzą się, ze względu na nazwisko. Julia podaje przykład róży, która pachniałaby tak samo, gdyby nazywała się inaczej.
Romeo postanawia ujawnić swoją obecność. Julia jest zdziwiona pojawieniem się ukochanego. Romeo deklaruje, że może wyzbyć się imienia i nazwiska, jeśli wywołują u dziewczyny niechęć. Mówi, że przybył do ogrodu „na skrzydłach miłości”. Dziewczyna obawia się, że zostanie przyłapany przez kogoś z jej krewnych. Romeo nie jest już biernym młodzieńcem, ale dojrzałym mężczyzną. Cechuje się odwagą, nie zamierza zrezygnować ze swojego uczucia. Nie boi się, że zostanie przez kogoś przyłapany. Stwierdza, że trafił do ogrodu, dzięki miłości. Miał przeczucie, że tutaj znajdzie ukochaną. Julia czuje się zawstydzona, ponieważ myślała, że nikt nie słyszy jej miłosnych wyznań. Julia pragnie zapewnienia, że Romeo ją kocha. Bohater przysięga na księżyc, ale taka odpowiedź jej nie satysfakcjonuje. Księżyc jest zmienny, więc tak może stać się z uczuciami Romea. Julia pragnie stałości, a nie pustych obietnic. Romeo może przysięgnąć jedynie na samego siebie. Dziewczyna obawia się, że gwałtowne uczucia szybko przeminą.
Bohaterka niebawem musi zniknąć wewnątrz pokoju. Romeo zastanawia się, czy ten wieczór nie jest tylko snem. Julia nie ma zbyt wiele czasu, słychać wołanie piastunki Marty. Bohaterka znika, ale zjawia się ponownie. Następnego dnia wyśle do Romea posłańca. Monteki ma podać mu czas i miejsce ślubu, czym dowiedzie swojego oddania. Julia ponownie jest wołana przez Martę. Znika we wnętrzu pokoju, ale wraca, aby dowiedzieć się, o której ma przysłać posłańca. Romeo umawia się z nią na godzinę dziewiątą. Zakochani życzą sobie dobrej nocy. W końcu nadchodzi czas, gdy z żalem muszą się rozstać. Julia znika w swojej sypialni, a Romeo udaje się do ojca Laurentego, aby prosić go o udzielenie potajemnego ślubu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.