Oblężenie Troi przez Achajów było wywołane porwaniem Heleny, żony króla Sparty, przez księcia Parysa, syna władcy Troi. Mityczne wydarzenie opisane zostało przez greckiego pieśniarza, Homera, w „Iliadzie”. Wśród wielu postaci sporu na szczególne wyróżnienie zasługuje dwóch bohaterów: Achilles i Hektor.
Achilles był herosem, synem Peleusa. Jego matka zanurzyła go w wodach Styksu, które miały zapewnić mu nieśmiertelność. Jego jedynym słabym punktem stała się pięta, za którą był trzymany. Achilles to silny, przystojny i waleczny wojownik. Jego uroda była tak nieskazitelna, że można było przyrównać ją do delikatnej urody kobiety. Jednak cechy charakteru Achillesa kontrastowały znacząco z jego wyglądem. Posiadał nadludzką siłę i charakteryzował się wybuchowym charakterem. Na polu bitwy budził popłoch wśród wrogów – nie tylko ze względu na jego potęgę, ale przede wszystkim z powodu temperamentu herosa. Cechował się on wyjątkowym okrucieństwem, był mściwy. Od wzmianki o jego bezwzględności rozpoczyna się inwokacja w „Iliadzie”, której pierwszy wers brzmi „Gniew, bogini, opiewaj Achillesa, syna Peleusa”.
Udział Achillesa w wojnie rozpoczyna się od jego wstawiennictwa u swojej matki – Tetydy, nereidy, którą prosi o to, by przekonała Zeusa do pomocy Troi. Achilles głęboko przeżył śmierć swojego przyjaciela – Patroklosa. Młody mężczyzna zginął, ponieważ, przywdziawszy zbroję herosa, wyruszył na Troję. Hektor potraktował go omyłkowo jako swojego głównego przeciwnika i zabił go. Rozwścieczony Achilles z wyjątkowym okrucieństwem zabija Hektora.
Swoją pychę i wyższość ukazuje przede wszystkim w tym fragmencie „Iliady” w którym pogrążony w smutku i żałobie ojciec Hektora przybywa w przebraniu do obozu Achajów błagać wojownika, by ten wydał mu ciało jego zmarłego syna. W duszy Achillesa zaczyna pojawiać się litość, wydaje ciało, a wojna została wstrzymana na czas uroczystości pogrzebowych. Achilles był wojownikiem bezwzględnym, ale nie można powiedzieć o nim, że był całkowicie pozbawiony uczuć, Dokonał wiele straszliwych czynów, które wynikały w dużej mierze z jego nadmiernej wybuchowości i bitewnego temperamentu.
O głównym przeciwniku Achillesa – Hektorze – czytelnik nie dowiaduje się wiele. Wiadomo, że był synem Priama oraz bratem Parysa oraz Kasandry. Założył rodzinę – jego żoną była Andromacha, posiadali oni syna – Astyanaksa. Hektor był nie tylko sprawnym wojownikiem, ale również bardzo dobrze zbudowanym mężczyzną. Posiadał ostre, męskie rysy twarzy i dumną postawę. Bardzo ważne dla niego były wartości takie jak rodzina, honor i odwaga. Można więc powiedzieć o nim, że był wzorem wojownika, archetypem doskonałego rycerza. Hektor zginął z rąk Achillesa. Heros nie tylko zabił go, ale również zbezcześcił jego ciało, co dla honoru zasłużonego dla swojej ojczyzny wojownika było wyjątkowym ciosem, o czym ogarnięty gniewem i chęcią zemsty Achilles wiedział. Przywiązał on ciało Hektora do rydwanu i kilka razy przejeżdżał w pobliżu murów Troi. Wywiózł również zwłoki do greckiego obozu. Zależało mu na tym, by Hektor nie został pochowany zgodnie z tradycją.
W trakcie swojego życia Hektor starał się postępować zgodnie z zasadami prawa i honoru rycerskiego. Zabił on młodego Patroklesa przez pomyłkę – gdy prawdziwe oblicze mężczyzny, z którym stoczył śmiertelną walkę, wyszło na jaw, przeraził się tym i ubolewał nad zbyt wcześnie zmarłym. Odczuwał skruchę, co wyraźnie odróżnia go od Achillesa, który gotowy był na straszne czyny. Hektor uważał, że pojedynek, który odbył z Patroklesem był niesprawiedliwy i niegodny prawdziwego wojownika, ponieważ nie znał on postaci, z którą walczył. Mężczyzna chciał przede wszystkim bronić swój naród i swoją rodzinę, a jednym z głównych agresorów był potężny Achilles. Hektorem nie kierowała nigdy żądza mordu. Z Achillesem chciał zmierzyć się głownie dlatego, że zagrażał on znacząco jego państwu.
Właśnie z tego powodu Hektor zdecydował się na walkę z osobą, o której sądził, że jest herosem. Nie oznacza to jednak, że nie bał się Achillesa – nawoływany przez niego pod murami Troi odczuwał przerażenie, smutek i strach o rodzinę. Jednak rycerski honor nie pozwalał mu stchórzyć, przyjął wyzwanie Achillesa i poniósł straszną śmierć. Hektor był zdecydowanym przeciwieństwem Achillesa – uważał, że brutalny wojownik nie posiada serca, nazwał go „kawałem żelaza”. On sam kierował się zupełnie innymi wartościami w życiu – prócz bitew zajmowała go również jego rodzina, do której był bardzo przywiązany.
Zarówno Hektor jak i Achilles charakteryzowali się męstwem i byli doskonałymi wojownikami. Różnił ich przede wszystkim sposób, w jaki okazywali oni emocje. Achilles był wybuchowy, nieokiełznany i okrutny – szczególnie w momencie, gdy urażona została jego duma lub dobrostan (jak w przypadku odebrania mu ukochanego przyjaciela – Patroklosa). Hektor natomiast był postacią, która w każdym momencie starała się zachowywać godnie, sprawiedliwie i zgodnie z rycerskim honorem. Trzymał swoje emocje na wodzy, nie okazywał ich. Do końca życia pozostał wierny wartościom, które wyznawał.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.