Utwór Stanisława Lema „Biała śmierć” wchodzi w skład zbioru „Bajki robotów”, wydanego w 1964 roku. Cykl został utrzymany w konwencji baśni ludowej oraz osadzony w świecie futurystyczno-kosmicznej technologii. Bohaterami bajek, jak wskazuje tytuł, uczyniono roboty.
Miejscem akcji jest Aragena, planeta rządzona przez króla Metameryka, zamieszkiwana przez lud Enterytów. Charakterystyczną cechą planety była zabudowa, skierowana do wewnątrz. Enteryci kochali przede wszystkim blask i geometrię. Król Metameryk rozciągał się w płaszczyźnie równikowej i opasywał całą Aragenę. Był wiecznym władcą, ponieważ składał się z dziesięciu miliardów członów, a w każdym z nich znajdował się rozum. Gdy jeden z członów się zestarzał, jego rolę przejmował następny.
Król Metameryk był potomkiem Aurygenów, którzy wiedząc, że czeka ich zagłada ze strony wrogów, zwanych białymi lub bladymi, zapłodnili glebę Arageny wiedzą i wolą istnienia, za pomocą ziaren atomowych. Kamienisty i magnetyczny grunt wydobywany przez budowniczych był wyrzucany w próżnię, tworząc rafę dookoła Arageny. Z tego powodu jej okolice były nazywane Czarnym Grzechotnikiem. Rafa zapewniała ochronę przed wrogimi statkami. Na powierzchnię Arageny spadały meteoryty, ale nie krzywdziły, żyjących wewnątrz planety, Enterytów.
Pewnego dnia, grupa Enterytów odkryła na powierzchni wrak obcego statku w kształcie kielicha. Obiekt został przeniesiony do wnętrza planety i zbadany. Enteryci dotarli do nieprzenikliwej powierzchni z zamkniętymi drzwiami. Mędrzec Afinor stwierdził, że można otworzyć je tylko odpowiednim słowem. Wspomniał też o białych istotach, które przemierzają cały kosmos, szukając zemsty. Właśnie słowo „zemsta” otworzyło drzwi do statku.
Enteryci weszli do środka, ale nie znaleźli załogi. Zostały po niej wyłącznie strzępki odzieży, czerwone plamy i wapienne drzazgi. O znalezieniu wraku dowiedział się król Metameryk, który kazał zniszczyć go w ogniu atomowym. Jego posłaniec przekazał, że czerwona ciecz jest zwiastunem zagłady, którym żywi się biała śmierć. Król uważał, że biali potrafią się odradzać.
Badacze nie uwierzyli w klątwę. Zniszczyli wrogi statek, a jego atomy wyrzucili w przestrzeń. Nie zauważyli jednak, że ze strzępka odzieży, nasączonego czerwoną cieczą, wypadł niewidzialny zarodnik, z którego w nocy wykluł się biały kiełek. Następnie zaczęły pojawiać się setki takich kiełków, wytwarzających wilgoć i kwasoród. Miasta Enterytów pokryła rdza, a w ich wnętrzach rozwijały się niewidzialne nici. Przed upływem roku, wszyscy mieszkańcy Arageny zmarli. Na planecie zapanowała ciemność, a wszystko pokryła biała pleśń.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.