*** (O jedno tylko cię prosiłem)

Autor:

O jedno tylko cię prosiłem:
Byś mi wierzyła. I nic więcej.
I w Twoją wiarę uwierzyłem.

Spokój otulił mnie dziecięcy,
I taki byłem, jak przed laty:
Prosty, łagodny i chłopięcy.

A płakał we mnie żal utraty,
Ból ponownego pożegnania…
…Lecz cichy byłem jako kwiaty.

I czułem, że mnie los odgania
Od Ciebie! I jak złodziej zbiegłem!
A w niemej chwili, w czas rozstania,

Spojrzałem jeszcze… i – dostrzegłem!

10 X 1915

Czytaj dalej: Do prostego człowieka - Julian Tuwim