*** (Gdy się dwie szczęsne zejdą planety na niebie)

Gdy się dwie szczęsne zejdą planety na niebie,
Rokują stąd śmiertelni pomyślność dla siebie.
Puśćmy wodze nadziei: widziane są w parze
Dobrocią i mądrością sławne luminarze.
O, Dnieprze! tobie trwałym niech będzie zaszczytem,
Żeś ich zbliżenie twoim ułatwił korytem.
Jeśli po nieszkodliwej wód twoich głębinie
Losów ojczyzny mojej ulepszenie płynie,
Wzgląd będę miał dla ciebie, aż do życia kresu,
Większy, niż Indy Janie mają dla Gangesu.

Czytaj dalej: Powązki - Stanisław Trembecki