*** (Nad wodą ową...)

Nad wodą ową, nad jeziorem owym,
nad owym niebem ziemi szafirowym,
w którym się z gajów kwiat pachnący prószy,
nad szklaną szybą tej cichej otchłani:
tam chodzi Pani jasna, cudna Pani,
tam chodzi Pani, Pani mojej duszy

Czytaj dalej: Lubię, kiedy kobieta... - Kazimierz Przerwa-Tetmajer