Wiosenna pieśń

Autor:

Rozsłowiczona śpiewa przyroda,
 Wiosennem tchnieniem owiana.
Jak złota arfa, pierś dysze młoda,
 Pieśniami rozkołysana.

Rozkołysana pieśnią natury,
 Pochłania słodkie jej wonie;
Kwiaty, promienie, tęcze, lazury
 W jedną splatając symfonię.

W jedną symfonię splata je żywą,
 W jedną melodię półsenną:
W pragnienia życia złote przędziwo,
 W odrodzeń erę wiosenną.

Wiosenną erę zmartwychwstań głębi,
 Ucałowana od słońca,
Chórem motyli, pszczół i gołębi
 Budzi natura tęskniąca.

Tęskni natura, z głębi jej łona
 Żywe tryskają zielenie:
Tęskni i śpiewa rozsłowiczona
 I w nas przelewa pragnienie.

Pragnienie życia w pierś nam przelewa
 I pocałunków i wiosny:
Kołysze, nęci, łudzi i śpiewa,
 Aż w uścisk rzuci miłosny!

Czytaj dalej: Lilith - Antoni Lange