Rifiorita

Autor:

 I.
 Kwiaty zaschnięte.
Między kartami mych ksiąg zachowane,
W was me wspomnienia — moje sny zaklęte!

 Myśmy je razem pośród łąk zrywali.
 Lecz jam pozostał: ona znikła w dali.

W was me wspomnienia — moje sny zaklęte —
Uśmiechy wszystkie — i łzy wypłakane —

 Myśmy je razem pośród łąk zrywali.
 Lecz jam pozostał: ona znikła w dali.

Uśmiechy wszystkie — i łzy wypłakane
I pocałowań kwiaty wniebowzięte —

 Myśmy je razem pośród łąk zrywali.
 Lecz jam pozostał: ona znikła w dali.

I pocałowań kwiaty wniebowzięte —
I słodkich objęć kwiaty nieskalane!

 Myśmy je razem pośród łąk zrywali.
 Lecz jam pozostał: ona znikła w dali.


 II.
 Kwiaty sieroce,
Czy pamiętacie wy te słodkie dni,
Czy pamiętacie wy te słodkie noce?

 Niegdyś błądziliśmy razem śród pól.
 Dziś już nie błądzimy; lecz został mi ból!

Czy pamiętacie wy te słodkie noce
I ową gwiazdę, co na niebie lśni?

 Niegdyś błądziliśmy razem śród pól.
 Dziś już nie błądzimy; lecz został mi ból!

Ach, ową gwiazdę, co na niebie lśni,
Ale zagasła w rozstania pomroce...

 Niegdyś błądziliśmy razem śród pól.
 Dziś już nie błądzimy; lecz został mi ból!

Zgasła ma gwiazda w rozstania pomroce,
Jedynym świadkiem moich wspomnień — wy!

 Niegdyś błądziliśmy razem śród pól.
 Dziś już nie błądzimy; lecz został mi ból!

Czytaj dalej: Lilith - Antoni Lange