*** (Kto by mi to dał, o Boże!...)

Kto by mi to dał, o Boże!
Kto by mi to dał,
 Aby pieśni moje były
 Na kształt złotych strzał!
I leciały w dal błękitną
I leciały w dal,
 Gdzie bławatki modre kwitną
 W pośród żytnich fal!
Nad ten ciemny bór szumiący,
Nad ten ciemny bór,
 Gdzie te chaty stoją czarne
 I ten biały dwór!
Jedną chwyci noc i ciemność,
Jedną chwyci noc,
 Druga stępi o mur twardy
 Ostrza swego moc...
Może chociaż ta ostatnia,
Może chociaż ta,
 Co mi w piersiach drży i płacze
 I po nocach łka,
Wpośród naszych pól zoranych,
Wpośród naszych pól
 Utkwi w ziemi, by z niej dobyć
 Życia krzyk i ból!