I promieniowi lubości
Kazała zniknąć Teona!...
W żałosnej serce gorzkości
Tęskliwe za nią schnie, kona.

Zostawion słotom jesieni
Taki na ścierniu kłos żyta;
Taka na słonej przestrzeni
Łódka od brzegów odbita.

Czytaj dalej: Oda do wąsów - Franciszek Dionizy Kniaźnin