(Zima 41r.)
Mokre gałęzie świerków
przywalą pierś woskową.
Przechodzili, przechodzili, nieśli
za oknami piosenki wojskowe.
Zegar wgarnął wspomnienie
i górą czasu skamieniał.
Przechodzili za oknem, płakali;
po grudzie dzwoniły cienie.
A teraz jakże ująć
strzaskane snów kryształki?
Noc w oczach stygnie - chmurą.
Piorun - w twój gromnik z zapałki.
Jeśli testament - to z liści,
a pomnik jeśli - z płomienia.
Szli w dymu smukłej pieśni,
gałęzie mokre nieśli.
15 XI 41 r.