Siostra

Luna szkarłatna
Pasie się na mojej duszy
Słowa ziarna zlepione połyka
Bez początku bez końca

Słów liści
Szelest opadłych z drzewa życia
Wypełnia jej krągłości
Niebo ciemnieje

Słowa szepty
Obietnice krzyku
Spływają po skórze
Sklejone usta otwierasz oddechem

Słowa ostatnie
Westchnienia
Połyka szkarłatna Luna.


13/14 czerwca 2003

Prawie organoleptyczny.

Uwagi:
1. może zbędne słowo "życie" w II strofie (?)
2. ostatni wers III zwrotki proponuję rozbić na dwa.

Pozdrawiam. A.

Dziękuję za zwrócenie uwagi na wiersz :)

1. Chyba zostanę przy życiu - różnica między drzewem a drzewem życia jest taka, jak między krzesłem a krzesłem elektrycznym :)
2.Pomyślę - może faktycznie krótsza fraza będzie lepsza

Pozdrawiam
Wuren

Niech będzie, że się czepiam, ale "drzewo życia" - w moim odczuciu - jak zacznie próchnieć, będzie świecić bardziej niż Luna.
A może pominąć słowo "drzewo", skoro lecą liście z życia, to każdy się domyśla reszty :)

Pozdrawiam. A.

Jakie pisanie - takie czytanie.
Nie doczytałem.

A.S.S.

Żebym tylko dobrze zrozumiał:
ja kiepsko piszę, a Pan kiepsko czyta, czy tak?

Pozdrawiam
Wuren :)

Rozumiem - zgadzam się :) drzewo życia zbyt banalne:)
Coś zmienię :)
Pozdrawiam
Wuren

Chyba chodzi o to, że nie dokończyłeś...

A co do wiersza...

"Słowa szepty
Obietnice krzyku
Spływają po skórze
Sklejone usta otwierasz oddechem"

Ładny fragment, bardzo... Plastyczny... W ogóle lubię Twoje pisanie. Wzcesniejsze wiersze podobały mi się bardziej niż ten... Wydawały mi się... Oryginalniejsze... Ten mnei nie powalił... A czekam właśnie na taki. Pozdrawiam, Pat.

Jest dobrze. Nic nie zmieniaj. Pisz nadal. Zostań sobą.

bardzo dobry

niepotrzebne jedynie powtórzenia... wydaja się banalne

Tera

Badz to w miare udana ironia, na co wskazuje kazdy wers praktycznie,
albo bardzo nieudany wiersz.


Pozdrawiam