De minimis non curat lex

Dawna Świetności! Gdy piłem kawę
Ty na bestyji traciłaś zmysły
przeźrocze ciała swojego kładłaś
na zakurzonym cielsku potwora

Królowa Śniegu gwałciła łagry
tedy do brydża podali wino
kolor namiętny, tętniący jeszcze
smak - hydrogenium peroxydatum

Przepodłe bachory oblane winą
prasując sumienie, rzygają alibi
silnia wolności nieujawniona
tak więc del doman' non é certezza

Na białej violi gram swoją prymę
orkiestra ognia brzmi pizzicato
zdusiło dźwięki krótkie parlando:
'prawo nie troszczy się o drobiazgi'


del doman' non é certezza - z wł. o jutrze nie wiadomo nic pewnego

Bardzo proszę krytykujcie...

Chyba nie zasługuję na słowa krytyki...hmm

ja po prostu nie rozumiem, o czym jest ten wiersz. podobają mi się niektóre słowa i niektóre łączenia słów, ale to wszystko, co stąd wyniosę.

pozdrawiam.

Droga Kocico wiersz jest o tym, że bardzo często nie zwracamy uwagi na to co dzieje się wokół nas, a jaki tego morał - ostatni wers i tytuł. Pewnie mi to wszystko wyszło nieudolnie. Pozdrawiam serdecznie.

Jest tu jakaś historia i (przynajmniej) pierwsza, i( zwłaszcza) ostatnia część bardzo ładna. Ale zbyt hermetyczny tekst, by , nawet po odautorskim tłumaczeniu - otworzył się dla czytelnika. Widać dbałość o warsztat i jest z pewnością jakiś pomysł. Osobiście pochyliłabym się nad tekstem jeszcze raz. Jest nad czym.
pozdrawiam - Mirka

Dziekuję za komentarz. Postaram się "posiedziec" jeszcze nad tym tekstem i poprawić go.
Pozdrawiam :)

Bartoszu. Coś jest w tym wierszu co przyciąga i czytam go już trzeci raz ale niestety nie potrafię go skomentować.
Pozdrawiam ciepło

Miło mi, że Pani przeczytała wiersz.