Ptolemeusz Wygrywa

dwunastu w pośpiechu
przybiegło
kalecząc stopy
na ulicach
Aleksandrii
wieczerza ostatnia
wigilia odejścia
beznadziejnej walki
jutro zamknie
sam
ostatecznie
zdradzony
martwe ciało
wywyższone
krzyżem

Kleomenes III
Spartańczyk

Ciekaw jestem, czy człowiek zwany oyeyem wie, kim był Kleomenes, co zrobił i kto opisał jego historię. Bardzo jestem ciekaw.
Jeżeli nie rozumiesz tego, co piszę, to po prostu nie komentuj.
A o którego Ptolemeusza tobie chodzi, bo mi o Ptolemeusza IV.

Charakter wiersza nie przemawia do mnie... Czytałam go, bo spodobał mi się tytuł... Ja nie zwracam uwagi na formę, ale wiersz nie pozostawił we mnie żadnych uczuć...
Pozdrawiam

To może dla wyjaśnienia zarys tła historycznego. Rzecz działa się przy końcu III w. p.n.e. Kleomenes był królem Sparty i próbował wprowadzić daleko idące reformy społeczne. Został zmuszony do opuszczenia miasta przez armię macedońską i osiadł w Aleksandrii. Tam próbowal wzniecić bunt przeciwko Ptolemeuszowi IV, ale został zdradzony i wydany wrogom. Jego dwunastu najwierniejszych uczniów spożywało z nim wieczerzę w przeddzień jego śmierci. Podczas posiłku polecił im, by zaprzestali walki. Dnia następnego, aby nie dostać się w ręce wroga, popełnia samobójstwo. Jego martwe ciało zostało powieszone na krzyżu. Opowiadano, że wiele cudownych rzeczy wtedy się wydarzyło, a lud wielbił Kleomenesa jeszcze przez wiele lat.
I to wszystko...
Pozdr.

Panie Mirosławie, po wielokrotnym czytaniu nie mogę w sumie dojść do porozumienia ze sobą Przed Pana wyjaśnieniem wiersza nie rozumiałem. Teraz wiem dlaczego. Bałem się go zrozumieć. Przecież to wiersz sam w sobie mówi nam o podobieństwie Jezusa i Kleomenesa III... A Pana wyjaśnienie? Oczywiście psuje wszystko, bo to to samo, z tym że inaczej podane.

Pod względem technicznym utwór nie przypadł mi do gustu, nie jest zbyt poetycki... Jego forma właściwie nie istnieje. Ważniejsza jest treść.

Ale treść uciekła. Przerasta przeciętnego czytelnika, a wyjaśnienie jej niszczy wiersz doszczętnie. Więc nie wydam opini końcowej.

A ja nie oglądałem i nie czytałem żadnego dalloway. I co teraz? Wymądrzasz się w swoim wierszu i już. Sam tak twierdzisz, to wynika z Twojego komentarza. Mówisz, że ile tekstów napisałeś inspirowanych dalloway? No właśnie... Powiesz, że to co innego, bo każdy powinien znać dalloway. A ja na to, że każdy powinien znać historię. I tak będziemy się sprzeczać. Ja mam swoje zdanie, Ty swoje. A to, co napisał Pelman wtedy - czytałem. I nie ma to nic do rzeczy. Wiersz Pana Mirosława ie był trudny, tylko mi zabrakło wyobraźni, a raczej przedopbrzyłem z nią. Przyznaj - w wierszu nie było tajemnic, zwłaszcza po wyjaśnieniu. Nie trzeba było wiedzieć wiele. Ten wiersz to wyjaśnienie, ale trzeba na to wpaść. Nie jest to proste, dlatego też wiersz nie dla przeciętnego odbiorcy. Fin.

To że wiersz jest trudny w zrozumieniu, jest problemem czytających(m.in. z powodu niechęci do zajrzenia w książkę od historii) a nie piszącego. Zresztą Mirek podał kontekst historyczny, więc i ja go dopiero zrozumiałem, i teraz mi się podoba. Tylko jedna uwaga do Mirka. Wg mnie lepiej byłoby wyciąć jeszcze słowo "Aleksandrii". Wtedy wiersz bardziej sugerowałby postać Nazarejczyka, a na zasadzie kontrastu pozostawić ostatnie wersy. Myślę że mogłoby być ciekawiej

uważam, że świat przedstawiony w utworze literackim rządzi się własnymi prawami;
różnymi od rzeczywistości w której żyjemy; więc interpretacja takiego utworu
powinna ograniczać się do informacji zawartych w tymże tekście;
staje się w ten sposób czymś otwartym i nie jest zależna od faktów
rzeczywistych bądź historycznych; użycie tych ostatnich albo wzbogaca przekaz
albo staje się on mało wiarygodny; z tych też względów autor powinien
zrobić wszystko aby wprowadzić czytelnika w klimat utworu i nie narzucać mu
faktów w stylu ( co musi wiedzieć żeby uzyskać pełniejszy obraz); chodzi mi
wyłacznie o tekst a nie o fakty które trzeba znać , żeby odczytać taki utwór !


Pozdrawiam

Mało znaczący fakt w historii? Na tym mało znaczącym fakcie opiera się cała zachodnia cywilizacja. Rzeczywiście w porównaniu do jakiegoś tam filmu to pryszcz.
O czym ta rozmowa? Gdyby nie zacietrzewienie jednej osoby, już dawno byłoby po temacie. Nie szkoda wam czasu?
Po co to zamieściłem? Może komuś otworzą się troszkę oczęta i zauważy, że nie wszystko, czego nas uczyli od dzieciństwa jest niepodważalną prawdą? Nie chcę wnikać głębiej w temat, bo jest za obszerny.

po wszystkich objaśnieniach mogę tylko stwierdzić,że brakuje mi w tym tekście poezji