Potok

Ty wpatruj się tylko w życia swego wody,
Co wartkim są potokiem, gdy jesteś jeszcze młodym.

Z przeźroczystością zespolone wyjmuj z dna kamienie,
Sytością barw gładzone i szorstkim cierpieniem.

Bo życie nie jest bluszczem, na kratce rozrośniętym,
Lecz z niepojętego Boga - cudem niepojętym.

nie wiem jak skomentować !! pierwsza zwrotka strasznie mnie zniechęciła :-(...druga jest okey za nią +...trzecia taka sobie gdyby nie ten początek wiersz bardziej by się podobał...może troszke pozmieniać co...pozdrawiam

Miłe ... Dobrze się czyta ... Podaba się

mam mieszane uczucia... choc płynność utworu przemawia na "tak".. wiec + dla Ciebie:)

Pozdrawiam

Agata

Wiersz miał być płynny, w końcu jest o potoku :)