Paprotka

kiedyś było się wielkim
szumiało się głośno

miało się te
pięć minut
liczone w milionach

teraz małą paprotką
pod pajęczą siecią
mówiącą o pogodzie
ze złośliwą pokrzywą
[sub]Tekst był edytowany przez Marek Paprocki dnia 11-08-2004 08:21.[/sub]

cos ta paprotka przywiedla troche, ale moze ktos lubie takie kwiatki..

pomijajac drugie dno ostatniej strofy, bo jako takie mi widnieje,


pozdrawiam

jeśli mogę zasugerować, popraw ostatni wers: ze złośliwą pokrzywą.
Manuel

Też mi się wydaje, że poprawnie jest "ze". Cóż, nawet podoba mi się ten wiersz, może dlatego, że jestem leniwy i często kapituluję przy niektórych pracach, gdzie muszę pogłówkować, jaki jest ich sens. :-)Tutaj przesłanie jest proste, ale nie banalne, czyta się przyjemnie, wiersz jest rytmiczny, widać też pomysł - antytezy wielkim - małą, szumiało się głośno - mówiącą, forma jest więc ogólnie patrząc dobra. Ciekawe myśli przychodzą, gdy przyrówna się taką paprotkę do człowieka, może autor miał to na myśli? Cóż, z chęcią przeczytam inne prace, pozdrawiam i życzę powodzenia.

Dzięki serdeczne za miłe słowa.Dodam tylko, że nie jest to autobiografia chociaż wiersz rzeczywiście jest o ludziach, którzy kiedyś może wiele znaczyli a dziś muszą w pokorze wysłuchiwać złośliwych uwag /pokrzyw/.