„Widok” (17VII0IV)

„Widok” (17VII0IV)
W mieście wdychamy
nie spaliny z tlenem,
ale szlam.
Z naszych grzechów.

Nie ma dla nas drogi.
Dżungla nas pochłania,
Choć sami ją tworzymy.

Wszyscy szukają,
czego?
Jak być w nirwanie.
Przechodzimy obok życia
Zamiast je przeżywać.

My małpoludki ztermiciałe,
Same sobie lochy budujemy.
Dla naszych dusz.
Dla naszej miłości, wiary i nadziei.

Tak porozdzierani,
sami.
Niepewni wszystkiego,
nawet tego czy jesteśmy.
Jesteśmy??

dobry pomysła....ale coś nie tak...........a to..!!!!
My małpoludki ztermiciałe,
Same sobie lochy budujemy..jest najlepsze miałem niezły ubaw....prawdy w tym wiele i tyle pozdrawiam